پيش بيني شكوفايي معلمان بر اساس مؤلفه‌هاي الگوي روانشناختي شكوفايي انسان

زمينه: مطالعات متعددي به بررسي شكوفايي پرداخته‌اند. اما پژوهشي كه به منظور ارزيابي اعتبار الگوي شكوفايي دربافت بومي ايران و رفع كاستي‌هاي اين مدل از جمله فقدان ابزار اندازه گيري برخي از مؤلفه‌ها و روابط بين اجزاء مدل پرداخته باشد، مغفول مانده است. هدف: هدف پژوهش حاضر پيش بيني شكوفايي معلمان بر اساس الگوي روانشناختي شكوفايي انسان HPFM بود. روش: پژوهش از نوع همبستگي بود؛ جامعه آماري اين پژوهش را كليه معلمان مقطع ابتدايي شهرستان سقز در سال تحصيلي 98-97 تشكيل دادند. تعداد 614 از آنان نفر به روش تصادفي طبقه‌اي چندمرحله‌اي به عنوان نمونه انتخاب شدند، و به پرسشنامه‌هاي بهزيستي روانشناختي ريف (1995)، سرمايه روانشناختي لوتانز (2007)، پنج عامل بزرگ شخصيت گلدبرگ (1999)، خودآگاهي خصوصي چارلز كارور (1990)، سرسختي روانشناختي اهواز AHI (1377) و شكوفايي HPFS هژبريان (1394) و به دو پرسشنامه محقق ساخته شرايط محيطي - اجتماعي - فرهنگي و انگيزه شكوفايي، پاسخ دادند. يافته ها: نتايج نشان داد بين همه متغيرهاي مدل همبستگي مثبت معني داري وجود دارد. نتايج مدل معادلات ساختاري نشان داد غايت نگري به صورت مستقيم بر انگيزه شكوفايي تأثير مثبت معني داري دارد. متغيرهاي انگيزه شكوفايي، شرايط زمينه‌اي و شرايط واسطه‌اي به صورت مستقيم بر خود مديريتي و به صورت غير مستقيم (با ميانجي گري خودمديريتي) بر شكوفايي تأثير مثبت معني داري دارند. متغير خودمديريتي نيز به صورت مستقيم بر شكوفايي تأثير مثبت معني داري داشت ( p 0/01). نتيجه گيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش كاربست تدابير لازم به منظور افزايش غايت نگري، بهبود شرايط زمينه‌اي و شرايط واسطه‌اي، ارتقاء انگيزه شكوفايي و خودمديريتي براي حصول شكوفايي معلمان پيشنهاد مي‌شود.