طراحي منابع توليدپراكنده در شبكه هاي توزيع با هدف بهبود تاب آوري

حوادث رخ داده با احتمال وقوع پايين و تأثير بالا، كه سالانه خسارات بالايي وارد مي كنند، سلامت شبكه هاي توزيع را به صورت جدي تهديد مي كنند. از اين رو در سراسرجهان لزوم توجه به بحث افزايش تاب آوري شبكه و تداوم تأمين برق بيش از پيش احساس مي شود. در شبكه هاي توزيع مدرن با توجه به حضور روز افزون منابع توليد پراكنده در شبكه هاي توزيع، يك روش جايگزين براي تأمين بار هنگام خرابي در سمت شبكه ي اصلي و بهبود تاب آوري شبكه، استفاده از منابع توليد پراكنده مي باشد. در اين مقاله ابتدا مفهوم تاب آوري شبكه توزيع در حضور منابع توليد پراكنده و نحوه مدل سازي حوادث طبيعي متداول مانند سيل و طوفان ارائه مي گردد. سپس به منظور بررسي تأثير منابع توليد پراكنده بر تاب آوري شبكه توزيع، شاخصي جديد بر اساس تاب آوري شبكه در قبال تأمين بار و تاب آوري منابع توليد پراكنده شامل سلول هاي خورشيدي و منابع گازسوز متداول، فرموله بندي شده و شاخص تاب آوري كل شبكه در حضور اين منابع بدست مي آيد. در نهايت با استفاده از الگوريتم ژنتيك به عنوان ابزار بهينه سازي با هدف بهبود تاب آوري شبكه توزيع به حل مسأله ي طراحي بهينه منابع توليد پراكنده كه شامل تعيين نوع و مكان بهينه ي ظرفيت موجود اين منابع در شبكه است، پرداخته مي شود و با انجام مطالعات عددي بر روي يك شبكه ي توزيع واقعي كارايي روش پيشنهادي نشان داده مي شود.