كايفوز پشتي و ارتباط آن با انعطاف پذيري عضلات همسترينگ در دانش آموزان 12 تا 17 ساله ايراني

مقدمه و اهداف هدف از تحقيق حاضر، بررسي انحناي كايفوز پشتي و ارتباط آن با طول عضلات همسترينگ در ميان دانش آموزان ايران مي باشد. مواد و روش ها 13712 دانش آموز 12 تا 17 ساله شامل 6968 دختر و 6744  پسر كه به صورت تصادفي از هفت منطقه جغرافيايي ايران انتخاب شدند، در تحقيق حاضر شركت كردند. انحناي كايفوز توسط خط كش منعطف و انعطاف پذيري همسترينگ توسط تست خمش به جلو اندازه گيري شد. براي توصيف داده ها از روش هاي آمار توصيفي و به منظور تعيين ميزان ارتباط از روش همبستگي اسپيرمن با توجه به توزيع داده ها استفاده شد. يافته ها نتايج به دست آمده نشان داد كه ميانگين درجه انحناي پشتي در دختران دانش آموز 11.93±32.85 و در پسران دانش آموز 10.61±36.89 مي باشد، همچنين انعطاف پذيري عضلات همسترينگ در دختران دانش آموز 9.62±33.38 و در پسران دانش آموز 10.41±30.01 بوده است. يافته هاي تحقيق حاضر حاكي از عدم همبستگي معنا‌دار قوي بين طول همسترينگ و كايفوز پشتي در ميان دانش آموزان دختر و پسر ايراني مي باشد (r=0.05). نتيجه گيري بنابر يافته هاي مطالعه حاضر، كايفوز پشتي و انعطاف‌پذيري همسترينگ در جامعه دانش‌آموزي كشور داراي دامنه وسيعي است كه با توجه به سن و جنسيت، تغييراتي در آن مشاهده مي‌شود. همچنين بين انحناي كايفوز سينه اي و انعطاف پذيري عضلات همسترينگ در دانش آموزان ايراني ارتباطي يافت نشد. اين نتايج مي‌تواند مبناي خوبي براي استفاده مربيان، معلمان و ساير افراد مرتبط با حوزه سلامت و آموزش و پرورش دانش‌آموزان و همچنين مطالعات آينده در اين زمينه باشد.