بررسي سبك استعارات جهتي در كتاب روياهاي پدرم بر اساس نظريه استعاره معاصر

در تعريف سنتي استعاره‏ها عموماً جايي نمايان ميشوند كه يك چيز به جاي چيز ديگر به منظور تاثير بلاغي و بديعي به كار ميرود. امروزه اين تكنيك مورد توجه حوزه‏هاي مختلف علوم و دانش قرار گرفته است اما مهمترين حوزه پرداختن به آن علوم شناختي به ويژه زبانشناسي شناختي ميباشد. جانسون و ليكاف دو دانشمند برجسته اين حوزه مدعي هستند كه استعاره در زندگي روزمره و نه تنها در زبان كه در انديشه و عمل ما جاري و ساري ست. اين نظريه را آنها در سال 1980و مطرح نمودند. در مقاله حاضر زبان استعاري در كتاب روياهاي پدرم را با توجه به نظريه استعاره معاصر جانسون و ليكاف ارزيابي كرديم. روش مورد استفاده تحليلي توصيفي ميباشدكه بر اساس آن استعارات جهتمند از متن استخراج و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج اين تحقيق نشان ميدهد كه با وجود استعارات جهتمند منطبق با نظريه فوق استعارات جهتمند ديگري نيز وجود دارند كه از نظريه جانسون و ليكاف تبعيت نميكنند.