خرد و ابعاد آن در «ميان‌فزود»هاي شاهنامه فردوسي

درست است كه همگان شاهنامه را يك اثر حماسي بدانند و از آن بعنوان اثري قهرمان ‌پرور ياد كنند، اما در حقيقت رسالت اصلي فردوسي افزون بر سرايش شاهنامه اين است كه منويات خويش را كه چيزي جز خردگرايي و بيان ارزش دانش و حكمت، پند و اندرز و تبليغ انسان‌مداري نيست، به خواننده ابلاغ كند. روشن است كه فردوسي زاده عصر علم و حكمت است و به قطع متأثر از آن. رسالت اين پژوهش تبيين جايگاه «خرد» و مفاهيم آن ‌بويژه در «ميان‌فزود‌»هاي شاهنامه است و «ميان‌فزود» اصطلاحي است نوپديد كه دراين مقاله معادل با اصطلاح «اعتراض» بكار گرفته شده كه نشانگر توانمندي شاعر دربهره‌گيري از اين عنصر با بسامد بالا بجهت افزودن مفاهيمي درخور به متن شاهنامه است. در اين مقاله اشاراتي بسيار كوتاه بمسأله خرد از ديدگاههاي گوناگون در كتب ديني پيش از اسلام و پس از آن بايسته مينمود و پايان بخشِ كار ارائه نمونه‌هاي مناسب از «ميان‌فزود»هاست.