بررسي سبك شناسي اشعار عماد خراساني

عماد خراساني يكي از شاعران گمنام معاصر است كه متاسفانه تاكنون درمورد وي تحقيق مناسب و درخوري انجام نشده‌است. نيمي از اشعار او را غزليات تشكيل مي دهد كه در جلد اول ديوانش آمده است. وي در غزلسرايي دنباله‌رو شاعران غزلسراي گذشته به ويژه سعدي و حافظ است. غزلياتش عاشقانه است و كمتر از مضامين فلسفي و اجتماعي بهره دارد. اما در جلد دوم ديوان ( قالبهاي ديگر) به مضامين اجتماعي و انتقادي روي آورده است. در اين مقاله كه به روش كتابخانه‌اي انجام شده است، ويژگيهاي سبكي اشعار وي، در سه سطح فكري، زباني و ادبي بررسي شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه در سراسر اشعار خصوصاً غزليات او اوزان شاد، همراه با اوزان غمگين و سنگين در خلق فضاهاي غنايي مناسب موضوع كاملاً موثر عمل مي كنند. زبان عماد در اشعارش ساده و روان وقابل فهم است و از تصنع و پيچيدگي به دور است. به كارگيري واژگان در معناي كهن و استفاده از افعال قديمي، خصوصاً در غزلياتش چشم‌گير است. در ديگر قالبها(جلد دوم) از واژگان عاميانه و امروزي استفاده كرده است. عماد برخي از ويزگيهاي نحوي سبك خراساني را با بسامدي بالا استفاده مي كند مانند: جابه‌جايي اركان جمله، جهش ضمير و .. از نظر ويژگيهاي ادبي نيز تشبيه و استعاره بسامد فراواني در اشعار وي دارد. استعارات اشعار وي نيز عموماً كليشه‌اي و قريب هستند و كنايات فعلي و ايما نيز بسامد بيشتري نسبت به ديگر كنايات دارد. تلميح و ايهام نيز در ميان صنايع بديعي بسامد بيشتري نسبت به ديگر صنايع بديعي دارند.