بازنمايي پساساختاري مفهوم كودكي در برنامه‌هاي كودك و نوجوان تلويزيون جمهوري اسلامي ايران دهه هشتاد

اين مقاله در پي كشف مفهوم كودكي به كمك يكي از ابزارهاي نمادين فرهنگي (برنامه‌هاي كودك تلويزيون) در دوره‌اي از تاريخ سياسي ـ اجتماعي ايران است كه بيش از هر چيز در كنترل دال هاي متعارضي همچون منازعه در عرصۀ سياسي و هويت هاي جديد سبك زندگي در عرصۀ اجتماعي قرار دارد. از رهگذر قرار گرفتن در شبكه‌اي از روابط بينامتني معنادار با كمك چارچوب نظري «امر سياسي» نزد شانتال موفه در تلاش است تا حوزه‌هاي آگونيسميك موجود در تمايزات آشتي‌ناپذير ميان هويت هاي جمعي ما / آن‌ها را كشف كند. روش نشانه‌شناسي پرس و تحليل واسازي متن دريدا در كشف اشكال هژمونيك (هرچند ناقص و آسيب پذير) از هويت يابي در كودكان و نوجوانان به كار گرفته شده است. چگونگي بازنمايي كودكان در برنامه هاي توليدي تلويزيون ايران و اينكه اين بازنمايي آنان را در ارتباط با قدرت حاكم در چه جايگاهي قرار مي‌دهد، سؤال پژوهش پيش رو است. بررسي منازعه معنايي حاكم بر دهۀ هشتاد به بازنمايي دو «ديگري» متفاوت منجر گرديد كه يكي در نشانه هاي غايب سبك جديد زندگي و ديگري در بازنمايي هويت «ما» به‌صورت انتقادي نمايان گشت. گفتمان هژمونيك دهۀ هشتاد نقطه تصميم ناپذير تحليل متن تلقي گرديد. يافته ها بيانگر بازنمايي كودكان و نوجوانان به‌منظور سوژه سياسي و قرار گرفتن در جايگاه بالقوه مقاومت يا سازش با قدرت برتر است كه رابطه كودك و نوجوان با قدرت سياسي را درون گفتمان خودانتقادي توضيح مي‌دهد.