بررسي نقش تمييزي وقايع استرس‌زاي زندگي و حمايت خانوادگي در تبيين آمادگي به اعتياد در دانشجويان دانشگاه اروميه

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي نقش تمييزي وقايع استرس‌زاي زندگي و حمايت خانوادگي در تبيين آمادگي به اعتياد در دانشجويان دانشگاه اروميه بود. روش: روش پژوهش مطالعه حاضر، همبستگي و جامعه آماري شامل كليه دانشجويان مقطع كارشناسي و كارشناسي ارشد دانشگاه اروميه در سال تحصيلي 97-1396 به تعداد 17000 بود كه 400 دانشجو از طريق نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها در اين پژوهش از سياهه رويدادهاي زندگي پيكل، مقياس حمايت اجتماعي ثامني و مقياس آمادگي به اعتياد ويد و بوچر استفاده شده است. يافته‌ها: نتايج همبستگي پيرسون نشان داد كه بين وقايع استرس‌زاي زندگي با آمادگي به اعتياد، رابطه مثبت و معنادار و بين حمايت خانوادگي با آمادگي به اعتياد و وقايع استرس‌زا، رابطه منفي و معنادار وجود داشت. نتايج تحليل رگرسيون گام‌به‌گام نشان داد پيش‌بيني آمادگي به اعتياد بر اساس وقايع استرس‌زاي زندگي و حمايت خانوادگي معنادار است. نتيجه‌گيري: وقايع استرس‌زاي بالا و حمايت خانوادگي پايين، پيش‌بيني‌كننده آمادگي به اعتياد بوده؛ به طوري كه وقايع استرس‌زا و عدم حمايت از سوي خانواده، فشار رواني بالايي را براي افراد در پي داشت كه به منظور كاهش اين فشار، افراد به مصرف مواد مخدر گرايش پيدا مي‌كردند.