جوانان و شادماني: مطالعه رابطه تعيين‌كننده‌هاي اجتماعي جمعيتي با شادماني در ميان دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي شيراز

هدف: هدف پژوهش حاضر، در ابتدا ارائه مقياس سنجشي براي سنجش شادماني بر مبناي نظريه استخراج شده از آراي فلاسفه اسلامي و در ادامه، مطالعه و كنكاش رابطه برخي تعيين‌كننده‌هاي اجتماعي جمعيتي بر ميزان شادماني دانشجويان بود. روش: اين پژوهش ناظر به رويكرد كمّي و با استفاده از روش پيمايش به انجام رسيد. جامعه آماري، دانشجويان مشغول به تحصيل در چهار سال اول دانشگاه علوم پزشكي شيراز در سال تحصيلي 97-1396 به تعداد حدود 6000 نفر بود كه از اين تعداد، 450 نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري بنداگشتي انتخاب شدند. پرسشنامه سنجش شادماني با تعريف دو نوع شادماني حسي وهمي و وهمي عقلي و مبتني بر مباني ديني و ارزشهاي جامعه ايراني تدوين و تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار اس.پي.اس.اس انجام شد. يافته‌ها: يافته‌هاي برآمده از معادله رگرسيون چندمتغيّره نشان داد كه نوع دانشكده محل تحصيل، مدت زمان زندگي در شهر و احساس طبقاتي، رابطه معناداري با شادماني دارند؛ ولي متغيّرهايي نظير قوميت، محل سكونت، جنسيت و وضعيت تأهل، ارتباط معناداري با انواع شادماني ندارند. نتيجه‌گيري: تغييرات اجتماعي و جمعيت‌شناختي، اثرات پايداري بر ميزان و نوع شادماني جوانان دانشجو دارند و اين امر نيازمند بررسي‌هاي بيشتر به منظور كنكاش اين موضوع مهم براي برنامه‌ريزي‌هاي دقيق‌تر در دانشگاه و جامعه است.