شناسايي الگوي ساختاري -تفسيري از راهبردهاي سازماني نشاط‌آفرين(مورد مطالعه: منابع انساني دانشگاهها)

هدف: تحقيق حاضر به منظور ارائه الگوي ساختاري تفسيري از راهبردهاي سازماني نشاط‌آفرين براي منابع انساني دانشگاهها سال 1398 انجام شد. روش: جمع‌آوري داده‌ها با استفاده از فن دلفي و بر مبناي پاسخگويي ۱۵ نفر از خبرگان دانشگاهي در شهر تهران صورت پذيرفت. براي بررسي چگونگي رابطه متقابل بين راهبردهاي شناسايي‌شده و سطح‌بندي آنها، به ترتيب از دو روش كمّي تصميم‌گيري؛ يعني ارزيابي و آزمون تصميم‌گيري(ديمتل) و مدل‌سازي ساختاري تفسيري(آي.اس.ام) استفاده شد. يافته‌ها: بر مبناي يافته‌هاي حاصل از روش كمّي ارزيابي و آزمون تصميم‌گيري، در روابط ميان راهبردهاي تدوين شده، پنج راهبرد كلان شامل سازوكارهاي ساختاري بالنده‌محور، مديريت راهبردي منابع انساني، برندسازي توانمندي‌هاي دانشگاه براي جامعه هدف، تقويت حمايت از مسئوليتهاي فردي و خانوادگي اعضا و پرورش ظرفيتهاي روان‌شناختي مثبت در اعضا، به عنوان راهبردهاي سازماني نشاط‌آفرين در فضاي دانشگاهها به اجماع نظر خبرگان رسيد. نتيجه‌گيري: راهبرد «ساختاري بالنده‌محور» از بالاترين نفوذگذاري و راهبرد «برندسازي توانمندي‌هاي اعضاي دانشگاه» از بيشترين نفوذپذيري برخوردار است. همچنين به منظور نشاط‌آفريني سازماني در اعضاي دانشگاههاي مورد بررسي، به ترتيب در اهميت، راهبرد‌هاي ساختاري بالنده‌محور، مديريت راهبردي منابع انساني، تقويت حمايت از نقشهاي سازماني و خانوادگي اعضا، پرورش ظرفيتهاي روان‌شناختي مثبت در اعضا و برندسازي توانمندي‌هاي اعضاي دانشگاه، اولويت‌بندي شدند؛ كه شايسته است مورد توجه مسئولان دانشگاه قرار گيرد.