ارتقاء سرزندگي در فضاهاي شهري با تأكيد بر رويكرد ساماندهي منظر شهري (مطالعه موردي: شهر ياسوج)

اگر شهر به‌مانند يك موجود زنده فرض گردد، براي ادامه ي زندگي به سرزندگي و نشاط نيازمند است. شهرها با حضور مردم و فضاهاي شهري معنا پيدا مي‌كنند و با حضور گسترده و مطلوب نيازمند ارتقاء سرزندگي در منظر شهري هستند. تحقيق حاضر با هدف ارتقاء سرزندگي در فضاهاي شهري با رويكرد ساماندهي منظر شهري ياسوج انجام گرفته و روش تحقيق به صورت توصيفي – تحليلي و نوع تحقيق كاربردي بوده. اطلاعات با مراجعه به منابع كتابخانه‌اي، اسنادي و مطالعات ميداني كه با طراحي پرسشنامه بر اساس ابعاد فضاهاي شهري (متغير وابسته) و ارتقاء سرزندگي منظر شهري (متغير مستقل) با جامعه ي آماري كليه ساكنان شهر ياسوج (134532نفر) و حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران 383 نفر و به صورت تصادفي انتخاب شده‌اند، گردآوري شده است. همچنين، تجزيه و تحليل با ضريب همبستگي پيرسون (بين ابعاد عملكردي و زيباشناختي) و آزمون رگرسيون غيرخطي (بين ابعاد كالبدي و زيست‌پذيري) با نرم‌افزار SPSS انجام گرفته است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد: بين ابعاد عملكردي، كالبدي، زيست‌پذيري و زيباشناختي فضاهاي شهري در منظر شهري سطح معناداري آزمون (0.00) است كه كمتر از مقدار سطح معناداري 0.05 مي‌باشد. در نتيجه بين ارتقاء سرزندگي در فضاهاي عمومي شهرهاي با رويكرد ساماندهي منظر شهري يك الگوي نسبتاً خطي با شيب مثبت وجود دارد. بدين ترتيب پيشنهادهايي هم چون طراحي صحيح در كف‌سازي و مبلمان شهري، مرمت و ساماندهي فضاها، ايجاد كاربري‌هاي خدماتي متنوع، ايجاد المان‌هاي هنري در شهر ياسوج ارائه شده است.