بررسي تاثير آموزش به بيمار و پيگيري تلفني توسط پرستار (تله نرسينگ) بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به صرع

مقدمه: صرع دومين بيماري نورولوژي شايع در جهان است. پيامدهاي جسمي، رواني و اجتماعي گسترده ناشي از ابتلا به صرع سبب شده كه اين بيماران نسبت به ساير بيماران مبتلا به ديگر بيماري هاي مزمن كيفيت زندگي پايين تري را تجربه كنند. اين مطالعه با هدف تعيين تاثير آموزش به بيمار و پيگيري تلفني توسط پرستار بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به صرع انجام شد.روش كار: در اين مطالعه نيمه تجربي، تعداد 60 نفر از بيماران مراجعه كننده به درمانگاه اعصاب بيمارستان وليعصر (عج) زنجان در سال 1398 به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي ساده در دو گروه كنترل و آزمون قرار گرفتند. جهت گرد آوري داده ها از پرسشنامه كيفيت زندگي مبتلايان به صرع (QOLIE-31-P) استفاده شد. قبل از مداخله پرسشنامه ها توسط نمونه ها تكميل گرديد. سپس، آموزش تلفني در رابطه با بيماري صرع براي گروه آزمون طي دو ماه انجام شد و براي گروه كنترل مداخله اي صورت نگرفت. دو ماه پس از پايان مداخله، تمامي بيماران مجددا پرسشنامه را تكميل كردند. در نهايت، داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 و با استفاده از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (آزمون كاي اسكوئر، تي مستقل و تي زوجي)، تجزيه و تحليل شد.يافته ها: قبل از مداخله، بين دو گروه از نظر ويژگي هاي جمعيت شناختي و نمرات حيطه هاي مختلف كيفيت زندگي تفاوت معني دار آماري وجود نداشت (P 0/05)؛ اما پس از اجراي مداخله، نتايج آزمون تي زوجي تفاوت معنادار آماري را بين نمره كلي كيفيت زندگي و ابعاد آن در گروه كنترل و آزمون نشان داد به طوري كه گروه آزمون به نسبت كيفيت زندگي بالاتري داشتند (P 0/05). نتيجه گيري: با توجه به نتايج مطالعه حاضر، استفاده از روش آموزش تلفني در بهبود كيفيت زندگي بيماران مبتلا به صرع مي تواند كمك كننده باشد. بنابراين، استفاده از آن در برنامه آموزشي بيماران مبتلا به صرع پيشنهاد مي شود.