بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر ميزان سازگاري زناشويي و نگرش‌هاي ناكارآمد دانشجويان متاهل

مقدمه: افزايش سازگاري زناشويي همراه با اصلاح نگرش هاي ناكارآمد موجب بالا رفتن نشاط و ارضاي نيازهاي عاطفي-رواني زوجين مي شود. هدف از پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر ميزان سازگاري زناشويي و نگرش هاي ناكارآمد دانشجويان متاهل بود. روش كار: روش پژوهش از نوع آزمايشي و پيش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل دانشجويان متاهل مراجعه كننده به مراكز مشاوره خصوصي شهر كرمان از آذرماه سال 1397 تا خردادماه سال 1398 بودند. از جامعه مذكور، 30 زوج (60 نفر) به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفي در گروه هاي آزمايش و كنترل (هر گروه 15 زوج) قرار گرفتند. گروه‌ آزمايش تحت 12 جلسه 90 دقيقه اي آموزشيدرماني درماني يك بار در هفته قرار گرفتند ولي در مورد گروه كنترل اقدامي انجام نشد. مقياس سازگاري زناشويي Spanier (1976) و مقياس نگرش‌‌‌ ناكارآمد Weissman Beck (1978) قبل و بعد از اجراي درمان به آزمودنيها داده شد. داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس به كمك نرم افزار spss نسخه 21 تحليل شدند. سطح معني داري، 0.01 در نظر گرفته شد.يافته ها: ميانگين و انحراف معيار سازگاري زناشويي در پيش آزمون در گروه آزمايش و كنترل به ترتيب 6.30 ±61.09 و 5.07 ± 60.10 و در پس آزمون 8.21 ±86.86 و 6.34 ±60.09 به دست آمد. همچنين ميانگين و انحراف معيار در متغير نگرش هاي ناكارآمد در پيش آزمون در گروه آزمايش و كنترل به ترتيب 8.97 ± 104.16 و 9.52 ±103.15 و در پس آزمون 7.50 ±97.16 و 8.89 ±102.15 بود. بنابراين در گروه آزمايش نمره كسب شده سازگاري زناشويي در مقايسه با گروه كنترل تفاوت معنادار بود[S1] (0.01 p[S2] )، اما در متغير نگرشهاي ناكارآمد تفاوت معنادار نبود (0.01 p[S3] ). نتيجه گيري: روش درمان مبتني بر پذيرش و تعهد ميزان سازگاري زناشويي را افزايش مي دهد و مي توان اين تكنيك را براي بهبود روابط دانشجويان متاهل و بالا بردن سطح بهداشت رواني خانواده و جامعه به كار برد. اما جهت بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به شكل گروهي بر نگرشهاي ناكارآمد، نياز به انجام پژوهشهاي بيشتري است.