تاثير رفتاردرماني ديالكتيكي گروهي بر تنظيم شناختي هيجان در دانشجويان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي

مقدمه: با توجه به نقش محوري تنظيم شناختي هيجان در حفظ و تشديد نشانه هاي اختلال اضطراب اجتماعي، لزوم ارائه خدمات حرفه اي روانشناختي به بيماران مبتلا به اضطراب اجتماعي ضروري به نظر مي‌رسد. لذا، اين پژوهش با هدف تعيين تاثير رفتاردرماني ديالكتيكي گروهي بر تنظيم شناختي هيجان دانشجويان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي انجام شد. روش كار: اين پژوهش، آزمايشي بود. جامعه آماري اين پژوهش دربرگيرنده كليه دانشجويان داراي اضطراب اجتماعي دانشگاه علوم پزشكي شهر تبريز در سال تحصيلي 99-1398 بود كه 30 دانشجو كه مطابق با نمره برش بالاي 16 در پرسشنامه فوبي اجتماعي Connor و همكاران (2000)، تشخيص اختلال اضطراب اجتماعي را دريافت كردند، با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي و هدفمند به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند و به صورت تصادفي ساده در دو گروه آزمايش و گواه (15 نفر در هر گروه) جايگزين شدند. هر دو گروه پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان Garnefski و همكاران (2001) را به‌عنوان پيش‌آزمون تكميل كردند و پس از اتمام هشت جلسه رفتاردرماني ديالكتيكي گروهي در گروه آزمايش، مجدداً پرسشنامه مذكور به‌عنوان پس‌آزمون در گروه ها تكميل شد. ضمن اينكه گروه گواه هيچ گونه آموزشي دريافت نكرد. داده‌ها با استفاده از تحليل كواريانس چندمتغيره و تك متغيره تحليل شدند.يافته ها: بين ميانگين نمره‌هاي پس‌آزمون گروه آزمايش و گواه تفاوت معني‌داري وجود داشت (0.001=p)، چنانچه مداخله مذكور باعث كاهش استفاده از راهبردهاي منفي تنظيم شناختي هيجان و افزايش به كارگيري راهبردهاي مثبت در گروه آزمايش شد. نتيجه گيري: با توجه به تاثير مثبت رفتاردرماني ديالكتيكي گروهي بر كاهش استفاده از راهبردهاي منفي تنظيم شناختي هيجان و افزايش به كارگيري راهبردهاي مثبت توسط دانشجويان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي، استفاده از ‌اين روش درماني در دانشگاه ها توصيه مي‌شود.