عنوان مقاله :
تبيين سياست هاي مستقيم دولت در زمين شهري بر الگوهاي رشد پيراشهري كلان شهر (مطالعه موردي: شهرهاي شرق تهران)
پديد آورندگان :
تفكري ، اكرم دانشگاه اصفهان , وارثي ، حميدرضا دانشگاه اصفهان
كليدواژه :
الگوي رشد , سياستهاي مستقيم زمين شهري , شهرهاي پيرامون كلانشهرها , مدل سلولهاي خودكار
چكيده فارسي :
الگوي رشد شهر، ازآنجاكه با يكي از محدودترين منابع در دسترس انسان يعني زمين سروكار دارد، از موضوعات مهم در برنامهريزي شهري است. بررسي مراحل رشد و توسعه كالبدي كلانشهرهاي جهان از گذشته تا به امروز نشان ميدهد كه سياستهاي مستقيم وغيرمستقيم دولت درتغييرات الگوهاي رشد،بهويژه در مناطق كلانشهري،بسيار مهم بوده واين سياستها در ساير تغييرات از جمله تغييرات تكنولوژيك مؤثر باعث رشد فيزيكي سريع شهرها و تبديل شهرهاي فشرده به شهرهاي گسترده شده است. مطالعه الگوهاي رشد كلانشهري ناشي از سياستهاي دولتي در بسياري از كشورهاي درحالتوسعه و توسعهيافته با توجه به شرايط خاص اقتصادي اجتماعي كشورها نشان ميدهد كه مديريت و برنامهريزي علمي بايد براساس درك مناسبي از فرايندهاي فضايي زماني رشد شهري باشد. كلانشهر تهران،بهعنوان مهمترين شهر كشور،از شروع تحولات اقتصادي–اجتماعي سده حاضر سكونتگاههاي پيرامون خود را تحت تأثير قرار داد و اين سكونتگاهها به صور مختلف از تغييرات فيزيكي اقتصادي و اجتماعي موجود در تهران تأثير پذيرفتند؛ اين امر سبب شد الگوهاي رشد متفاوت متأثر از سياستهاي زمين شهري در پيرامون كلانشهر تهران شكل يابد. اين مقاله با هدف تبيين الگوهاي رشد شهرهاي پيرامون كلانشهر تهران با تأكيد بر سياستهاي مستقيم دولت بر زمين شهري تدوين شده است. تحقيق حاضر از نوع توصيفي تحليلي استو شيوه جمعآوري اطلاعات مطالعات كتابخانهاي است. در اين مقاله به بررسي سياستهاي مستقيم دولت در دو شهرشرقي كلانشهر يعني رودهن و پرديس پرداخته شده و سپس با استفاده از مدل سلولهاي خودكار نوع تغييرات در هر شهر ناشي از سياستها ترسيم شده و همچنين رشد آتي اين شهرها الگوسازي شده است. نتايج حاصل نشان داد فرايندها و الگوهاي فضايي زماني رشد شهري در مناطق كلانشهري شرق تهران بازنمايي فضايي ساختارها و سازوكارهاي اجتماعي اقتصادي و سياسي حاكم بر جامعه بوده واين سياستها در شكلدهي الگوهاي متفاوت رشد در شهرهاي پيرامون نقش اساسي داشته است.
عنوان نشريه :
پژوهش هاي جغرافياي انساني
عنوان نشريه :
پژوهش هاي جغرافياي انساني