ضمان ناشي از عدم نظارت شهرداري بر اماكن و معابر عمومي

وظايف نظارتي شهرداري نسبت به اماكن و معابر عمومي چيست؟ آيا مي‌توان شهرداري را بر اساس قواعد ضمان، به جبران خسارت ناشي از عدم نظارت در اين زمينه ملزم دانست؟ هدف اين پژوهش پاسخ به اين پرسش‌هاست كه با روش توصيفي تحليلي و با استفاده از داده‌هاي كتابخانه‌اي اسنادي صورت مي‌گيرد. اين پژوهش نشان مي‌دهد كه قانونگذار به‌منظور صيانت از جان و مال شهروندان، از مرحلۀ طراحي تا اجرا و پايان احداث اماكن و معابر، شهرداري‌ها را با اختيارات مناسب، ملزم به نظارت بر حسن اجراي اصول فني شهرسازي و بهداشتي، در تمامي مراحل احداث آنها كرده است. همچنين، شهرداري‌ها مكلف شده‌اند كه در مرحلۀ نگهداري و بهره‌برداري نيز بر حسن اجراي اصول مذكور نظارت كنند. در اين مقاله اثبات مي‌شود كه اگر در اثر كوتاهي در انجام وظيفۀ نظارتي و تقصير شهرداري‌ها، در احداث، بهره‌برداري و نگهداري، به‌ويژه در مورد اماكن و معابر عمومي، به شهروندان خسارتي وارد شود، شهرداري ملزم به جبران خسارت وارده خواهد بود و براي تأثير بيشتر اين ضمانت اجرا، لازم است براي اين‌گونه خطاي شهرداري، معيار و ضابطۀ دقيقي تعيين شود.