«معاني عامه» از ديدگاه امام خميني(س) و مصطفي خميني

نظريه «وضع الفاظ براي معاني عامه»، طرحي نفيس در فهم واژگاني از قرآن و روايات است كه حمل آن بر معاني ظاهريه امكان‌پذير نيست. اين نظريه، ضمن برخورداري از مزيت پايبندي به ظواهر، مانع سقوط در دامان تأويلات و مجازات ناروا مي‌شود و مي‌تواند معاني عاليه را بر الفاظ متعارف تحميل كند. طرفداران اين تفكر مدعي هستند كه الفاظ براي معاني‌ گسترده‌تري از آنچه تصور مي‌شود وضع شده‌اند. معاني نيز مانند جهان هستي، مراتب و لايه‌هايي زيرين دارد. در ميان طرفداران اين نظريه، امام خميني تقريري قابل‌تأمل از آن ارائه كرده‌اند، اما در مقابل، مصطفي خميني اين نظريه را قبول ندارد و آن را طرحي ذوقي و بدون پشتوانه برهاني معرفي كرده كه در خلط مسائل عرفاني و عرفي ريشه دارد. اين جستار، به تبيين و نقد اين دو ديدگاه پرداخته و بيان كرده است كه هرچند تقرير امام خميني از نظريه مذكور با چالش‌هاي جدي روبه‌روست، اين امر، برخلاف نظر مصطفي خميني هرگز به معناي سستي و ناراستي اصل نظريه روح معنا نيست.