بررسي فقهي و حقوقي نكاح معاطاتي با رويكردي بر نظر امام خميني(س)

مهم‌ترين مسئله در شكل‌گيري عقود و معاملات اسلامي ايجاب و قبول است. گاهي ايجاب و قبول لفظي و گاهي فعلي است كه از آن به معاطات تعبير مي‌شود. معاطات در عقود، از گذشته مدنظر فقها بوده و ديدگاه‌هاي مختلفي درباره آن بيان شده است. از نظر مشهور فقها، لفظي‌بودن ايجاب و قبول در عقد نكاح شرط است، اما برخي با توجه به اطلاقات و عمومات عقود و نيز بررسي رواياتي در اين باره، لفظي‌بودن ايجاب و قبول در عقد نكاح را شرط نمي‌دانند؛ زيرا لفظ در عقد موضوعيت ندارد و اعتبار آن طريقي است. در مقاله حاضر، بررسي فقهي و حقوقي نكاح معاطاتي با رويكردي بر نظر امام خميني صورت گرفته است؛ بدين‌منظور به روش توصيفي تحليلي و در راستاي بررسي اين موضوع، با در نظر گرفتن آراي امام خميني و ديگر فقها، صحت نكاح معاطاتي واكاوي شده است.