بازخواني مجازات جرايم مرتبط با مواد مخدر و داروهاي روان‌گردان در نظام حقوقي ايران

اعتياد به مواد مخدر امروزه يكي از ناهنجاري‌هاي اجتماعي و معضلات اساسي زندگي بشري به‌شمار مي‌رود و مي‌توان از آن به‌عنوان دغدغه‌اي جهاني ياد كرد. حل اين معضل اجتماعي نيازمند مبارزه‌اي مستمر و همه‌جانبه است. بديهي است هر كشوري براي مقابله با اين جرايم سياست‌هاي خاص خود را دنبال مي‌كند. در كشور ايران نيز بعد از پيروزي انقلاب اسلامي، دولت جمهوري اسلامي ايران موظف شد تا با كليه مظاهر فساد و تباهي كه يكي از مهم‌ترين آنها، اعتياد به مواد مخدر و داروهاي روان‌گردان است، مبارزه كند. حافظه تقنيني از واكنش شديد به اين نوع از بزه با رويكردي به نظر افتراقي حكايت دارد. در يك نظام معقول سياست جنايي، حربه مجازات تنها به‌منظور آزار بزهكار و انتقام‌جويي به‌كار نمي‌رود بلكه اثر پيشگيري‌كننده آن نيز مدّنظر است. ازاين‌رو در سياست جنايي ايران، ضمانت‌اجراهاي كيفري اعم از مجازات‌ها و اقدامات تأميني تربيتي در نظر گرفته شده است تا نسل‌هاي آينده در محيطي سالم شكوفا شده و رشد فضايل اخلاقي در سايه ايمان و تقوا به‌خوبي تحقق يابد. مقاله حاضر درصدد بازخواني مجازات جرايم مرتبط با مواد مخدر و داروهاي روان‌گردان با تأكيد بر اصلاحيه سال 1396 قانون مبارزه با مواد مخدر است و بدين‌منظور باتوجه‌به جنبه نظري پژوهش، از روش تحقيق توصيفي ـ تحليلي داده‌ها به شيوه استقرايي ـ قياسي استفاده شده است و ضمن استفاده از منابع كتابخانه‌اي و پژوهش‌هاي موجود دراين‌زمينه، به بيان نظر قانونگذار و مقايسه ديدگاه‌هاي مختلف حقوق‌دانان پرداخته است.