بررسي امكان تطبيق نظريه حقوقي در حقوق اسلام و غرب با تكيه بر مباني معرفتي

نظريه‌ها شالودۀ اصلي علوم هستند. بررسي نظريه‌ها گاهي در سطح آثار و نتايج حاصل از آنهاست و گاهي از طريق مباني سازنده آن هاست. در مطالعه پسيني نگرش تحقيقات بر بررسي بنيان‌هاي نظريات به عنوانِ پديدارهايي موجود و يا به عبارت ديگر «پارادايم هاي» نظريه است. براساسِ اين متد تحقيق هر نظريه – فارغ از جزئيات نظريه يا عنوان آن به‌طورِ مشخص در روند ساخت خود از مبادي هستي شناختي و معرفت شناختي مشخصي پيروي مي‌كند. اين مطالعه مي‌كوشد تا با روش پسيني، مبادي معرفتي و هستي شناختي نظريات را بررسي نمايد. بر اين اساس دو نظام عمدۀ حقوقي يعني نظام حقوقي غرب با تمام فروع و سيستم هايش و نظام حقوق اسلامي، از منظر پارادايمي مورد بررسي قرار خواهند گرفت. به طورِ مشخص بررسي بنيان‌هاي اصلي حاكم بر توليد نظريات هريك از اين دو نظام حقوقي نشان خواهد داد كه امكان مقايسه ميان نظريات اين دو نظام، وابسته به تطبيق در مبادي هستي شناختي و معرفت شناختي پارادايمي است كه نظريه در پرتوي آن توليد شده است.