بررسي تاثير عبور تجهيزات بازگشايي معابر بر تشديد خرابي روسازي آنها در امدادرساني بحران سيلاب

پيش زمينه و هدف :با توجه به اينكه مناطق كويري كشور ما تجربه سيل‌‌‌‌‌هاي مخرب در فصول پاييز و زمستان را دارد و ‌‌ماشين‌آلات‌‌ سنگين ناچارند براي امور امدادرساني و بازسازي به مناطق سيل زده تردد نمايند، نياز به جاد‌‌ه‌هاي‌‌ مواصلاتي دارند. در اين شرايط موضوع اثر بارگذاري ‌‌ماشين‌آلات‌‌ ساختماني بر خرابي روسازي با لا‌‌يه‌ها‌‌ي اشباع شده در اثر سيل مورد توجه قرار مي‌گيرد. روش: در اين پژوهش براي مدلسازي نرم افزارEverstress‌‌ به كارگرفته شده است و براي ‌خاك بستر از ماسه ريز با سه درصد رطوبت متفاوت استفاده شده است، زيرا خاك شهرهاي كويري، خاك ماسه است كه در روان گرايي نسبت به رطوبت حساس تر از ساير خاك ها مي باشند. همچنين در مدلسازي از 4 نوع لودر استفاده شد، زيرا در شرايط سيل اين ماشين ها بيشترين كاربرد را دارند. براي بررسي اين موضوع دو پارامتر ماكزيمم كرنش افقي زير آسفالت و كرنش قائم روي خاك‌ بستر در نظر گرفته شده است. يافته‌ها: با افزايش درصد رطوبت ‌خاك بستر و كاهش CBR، مقادير كرنش قائم روي ‌خاك ‌بستر افزايش و كرنش افقي زير لايه آسفالت كاهش مي‌يابد. براي مثال، لودر LT953 با افزايش رطوبت و كاهش CBR، از ۵۰ به ۲۵ مقدار، كرنش قائم ۲۸۶‌‌ افزايش و كرنش افقي 20/9 كاهش يافته و با افزايش وزن لودر‌ها، كرنش قائم افزايش و كرنش افقي كاهش مي‌يابد. نتيجه‌گيري: استفاده از تجهيزات امدادرساني متناسب با وضعيت زيرساخت موجود، بدين جهت توجيه مي‌شود كه از ماشين‌آلات با وزن چرخ و وزن كل كمتري در معابر، با زيرسازي ضعيف تر استفاده شود، زيرا طبق نتايج با افزايش رطوبت ‌خاك‌بستر و روسازي ضعيف شده و قدرت تحمل بار آن كاهش مي‌يابد و تردد ‌‌ماشين‌آلات‌‌ سنگين باعث تخريب روسازي مي‌شود. استفاده از مصالح مناسب و تقويت بستر مسير معابر شهري و دسترسي در هنگام ساخت براي كاهش اثر تخريب مخاطرات طبيعي نيز مي‌تواند اقدام پيشگيرانه محسوب شود.