رابطه علّي روان‌رنجورخويي، استرس شغلي و تعارض كار خانواده با قصد ترك شغل و رضايت از زندگي با ميانجي‌گري فرسودگي شغلي در كاركنان شركت نفت و گاز كارون

هدف اين پژوهش، بررسي رابطه علّي روان‌رنجورخويي، استرس شغلي و تعارض كار خانواده با قصد ترك شغل و رضايت از زندگي با ميانجي‌گري فرسودگي شغلي بود. روش اين پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعۀ آماري پژوهش شامل همۀ اين پژوهش شامل 265 نفر از كاركنان اين شركت بودند كه به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. پرسشنامه‌هاي پنج عامل بزرگ شخصيت (Costa McCrae, 1992)، استرس شغلي (Parker De Cotiis, 1983)، تعارض كار خانواده (Carlson et al., 2000)، فرسودگي شغلي (Maslach, 1982)، قصد ترك شغل (Camman et al.,1979) و رضايت از زندگي (Diener et al., 1985) به‌منظور جمع‌آوري داده‌ها مورد استفاده قرار گرفتند. ارزيابي الگوي پيشنهادي از طريق الگويابي معادلات ساختاري (SEM) با استفاده از نرم‌افزارهاي AMOS و SPSS22 انجام گرفت. به‌منظور آزمون اثرهاي واسطه‌اي در الگوي پيشنهادي نيز از روش بوت‌استراپ استفاده شد. يافته‌ها نشان‌دهندۀ برازش مطلوب الگوي نهايي با داده‌ها بودند. نتايج نشان داد تمامي مسيرهاي مستقيم و غيرمستقيم معني‌دار بودند (05/0p lt; ). به عبارتي، روان‌رنجورخويي از طريق فرسودگي شغلي بر قصد ترك شغل (001/0p lt; strong gt;=، 074/0β=) و رضايت از زندگي (001/0p lt; strong gt;=، 092/0 β=)، استرس شغلي از طريق فرسودگي شغلي بر قصد ترك شغل (001/0p lt; strong gt;=، 058/0β=) و رضايت از زندگي (001/0p lt; strong gt;=، 072/0 β=) و تعارض كار خانواده از طريق فرسودگي شغلي بر قصد ترك شغل (001/0p lt; strong gt;=، 124/0β=) و رضايت از زندگي (001/0p lt; strong gt;=، 154/0 β=) اثر غيرمستقيم دارند.