مروري نظري بر مفهوم تنهايي از منظر رويكردهاي روان شناختي

از منظر گروهي از نظريه‌هاي روانشناختي، رفتار‌هاي خلوت‌‌خواهانه ممكن است مغاير با سلامت روان باشند، به گونه‌اي كه در اين نظريه‌ها تنهايي وضعي مشقت‌بار پنداشته مي‌شود كه بايد مانع از آن شد يا آنكه برطرفش كرد، با كودكاني كه تنها بازي مي‌كنند طوري برخورد مي‌شود كه گويي ناسالم و هنجار‌شكنند و به كساني كه به فعاليت‌هاي انفرادي مي‌پردازند ترحم مي‌شود. اما از نظرگاه هاي ديگري، تنهايي مي‌تواند براي كاركرد‌هاي رواني نافع باشد، به گونه‌اي كه نياز مبرم به حريم شخصي و تجربيات مثبت خلوت‌گزيني از ويژگي‌هاي مشترك افراد خود‌شكوفا در نظر گرفته مي‌شود. در اين مقاله سعي شد با مرور نظري بر مفهوم تنهايي و بررسي ديدگاه‌هاي موافق و مخالف اين ظرفيت، به خاستگاه شكل‌گيري ظرفيت تنهايي و تاثيرات قابل‌توجه آن بر بلوغ رواني پرداخته شود تا متخصصان حوزه سلامت‌روان با آشنايي بيشتر با اين مفهوم بر بهبود اين ظرفيت مهم در ساختار رواني اهتمام ورزند.