اثربخشي آموزش شفقت به خود برخودانتقادي مادران كودكان مبتلا به اختلال يادگيري خاص

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش شفقت به خود بر ميزان خودانتقادي مادران كودكان مبتلا به اختلال يادگيري خاص بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش را تمامي مادران كودكان مبتلا به اختلال يادگيري خاص مراجعه كننده به مراكز آموزش و توانبخشي مشكلات ويژه يادگيري شهر اردبيل در سال تحصيلي 98-1397 تشكيل دادند (150 نفر). تعداد نمونه مورد پژوهش 40 نفر از مادران بودند كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و در دو گروه 20 نفري آزمايش و كنترل به شيوه تصادفي جايگزين شدند. گروه آزمايش 8 جلسه 70 دقيقه‌اي آموزش شفقت به خود دريافت كردند و گروه كنترل بدون مداخله باقي ماند. به منظور گردآوري داده ها از مقياس سطوح خودانتقادي (تامپسون و زوروف، 2004) استفاده شد. تجزيه تحليل داده ها با آزمون كوواريانس چندمتغيره (MANCOVA) انجام شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه آموزش شفقت به خود تأثير معناداري بر كاهش ميزان خودانتقادي مادران كودكان مبتلا به اختلال يادگيري خاص داشت (0.01 P). اين نتايج بر اهميت استفاده از برنامه هاي آموزش شفقت به خود به منظور بهبود بهزيستي رواني والدين كودكان مبتلا به اختلال يادگيري خاص تاكيد دارد.