بررسي افزايش توليد اسيد سيتريك توسط جدايه‌هاي جهش يافته بومي آسپرژيلوس نايجر

قارچ‌هاي آسپرژيلوس نايجر از خاك و سطح بذرهاي ذرت جدا سازي و بر اساس خصوصيات مورفولوژيكي شناسايي و خالص سازي شدند. ميزان پرتودهي بر اساس مدت زمان دريافت پرتو با اشعه UV بر حسب ژول بر متر مربع محاسبه شد. از روش اختصاصي ماريربولت براي سنجش كمي توليد اسيد سيتريك استفاده شد. پرتودهي با زمان 1200 ثانيه بيشترين تاثير را بر افزايش توليد اسيد سيتريك نشان داد. ميانگين توليد اسيد سيتريك در جدايه‌هاي برتر جهش يافته و والديني به ترتيب 01/51 و 87/36 ميلي گرم بر ليتر بود كه حدود 14/14 گرم بر ليتر افزايش نشان داد. در بررسي پايداري ژنوتيپ‌هاي جهش يافته، ميانگين توليد اسيد سيتريك در 1200 ثانيه پرتودهي در چهارمين كشت متوالي از كشت اول تفاوت معني‌دار از نظر آماري وجود نداشت. عملكرد و كارايي جدايه جهش يافته 5 (uv5) در مقايسه با جدايه والديني 3 برابر افزايش توليد اسيد سيتريك را نشان داد. در جدايه uv5 و والديني آن پارامترهاي كنتيكي تشكيل محصول (اسيد سيتريك) 2 برابر و پارامترهاي كنتيكي سوبسترا (مصرف گلوكز) تقريبا مساوي بود، در حاليكه وزن خشك توده سلولي در جدايه uv5 نسبت به جدايه والديني 5 با شيب يكسان افزايش يافته است. در اثر جهش، وزن توده سلولي در جدايه پرتو ديده uv5 در محدوده زماني يكسان، افزايش معني دار نشان داده است. در اين مطالعه مشخص شد كه، جهش هاي تصادفي توسط اشعه UV باعث بهبود پارامترهاي كنتيكي توليد اسيد سيتريك در مقابل مصرف گلوكز به عنوان سوبسترا شده است.