مساله‌ي «مشروعيت» در انديشه و كارنامه‌ي اسلام‌گرايانِ پيرو ولايت فقيه در افغانستان

هدف از پژوهش حاضر، بررسي اسلام سياسي ولايت فقيهي (خط امامي) در افغانستان است. به‌اين‌ترتيب به تشريح اين فرضيه خواهيم پرداخت كه در افغانستان، اسلام گرايانِ پيرو نظريه‌ي ولايت فقيه در سه دهه‌ي پاياني قرن بيستم، هرچند در مشروعيت زدايي از مخالفان توفيقاتي داشتند، اما در امر مشروعيت‌سازي نهايتا ناكام ماندند. يافته هاي پژوهش كه در چارچوب روش تحليل «تاريخ فكري» هيوز انجام مي‌شود، نشان مي دهد كه اسلام‌گرايان ولايت فقيهي در افغانستان، در زمينه هاي تاريخي، اعتقادي، سياسي و بيروني معطوف به مساله‌ي مشروعيت قد علم كردند و در حوزه‌ي مشروعيت زدايي و مشروعيت‌سازي روندهاي خاصي را پيمودند. آنان در رشد آگاهي فكري شيعيان و افزايش نقش سياسي ايشان، تاثيرات مهمي برجاي گذاشتند و در رابطه با «صدور انقلاب» و معرفي «ولايت فقيه» در افغانستان گام هاي مهمي برداشتند. درعين‌حال، در برخي موارد به‌دليل بي تجربگي و خودمحوري، در محاق جنگ هاي درون فرقه اي قرار گرفتند و در خلق مشروعيتي پايدار ناكام ماندند.