مجاز در قرآن، كاوشي در آراي اصوليان

مجاز به معناي لفظ منقول از معناي موضوع‌له لغوي به معناي ديگر، از واقعيت‌هاي زبان عربي است كه لغت‌دانان جوانب لغوي آن را مورد بحث قرار داده‌اند. قرآن خود را كتاب نازل شده به زبان عربي مبين معرفي كرده و از سويي مباحث عقيدتي در باب اسماء الله و توقيفي بودن آنها و مسائلي ديگر مطرح است. اين عوامل سبب اختلاف علما در بحث وجود مجاز در قرآن شده است. از زواياي مختلف اين سوال به پژوهش گذاشته شده و علماي اصول فقه هم به فراخور بحث لغت در علم اصول فقه به اين موضوع ورود كرده‌اند. برخي مجاز در قرآن را پذيرفته و برخي منكرند و ديگراني حكم به تفصيل بين حكم شرعي و غير شرعي داده‎اند. هر يك ادله‌اي بيان داشته و از زواياي گوناگون بر آن برهان آورده و رأي مخالف را به نقد نهاده و ردّ زده‌اند. ترجيح پژوهش با توجه به قوت ادله موافقان و ضعف ادله مخالفين، پذيرش وقوع مجاز در قرآن به عنوان يك واقعيت زبان عربي است.