حاشيه نشيني و تاثير آن برامنيت اجتماعي و رواني در كلانشهر كرج (مورد مطالعاتي خط حصار)

اﻣﺮوزه ﺣﺎﺷﯿﻪ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻣﻌﻀﻠﯽ اﺳﺖ ﺧﻮدﺳﺎﺧﺘﻪ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﺑﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﮕﯽ، ﺑﯽ ﻋﺪاﻟﺘﯽ و ﻋﺪم ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮐﺮاﻣﺖ اﻧﺴﺎﻧﯽ آن را اﯾﺠﺎد ﮐﺮده اﺳﺖ. ﻧﯿﺎز ﺑﻪ اﻣﻨﯿﺖ، و داﺷﺘﻦ ﻣﺴﮑﻦ و ﯾﺎ ﺳﺮﭘﻨﺎﻫﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ، ازﺟﻤﻠﻪ ﺣﻘﻮق ﺷﻬﺮوﻧﺪان، اﻋﻢ از اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﺮدي از اﺳﺎﺳﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﻧﯿﺎزﻫﺎي اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮده؛ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﮐﻪ اﻧﺪﯾﺸﻤﻨﺪان اﯾﻦ ﺣﻮزه؛ وﺟﻮد آن را ﺑﺮ اﺟﺘﻤﺎع ﻣﻘﺪم داﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ. در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن ﺣﺎﺷﯿﻪ ﻧﺸﯿﻨﯽ در اﯾﺮان ﺑﻌﺪ از اﺻﻼﺣﺎت ارﺿﯽ )ﮐﻪ ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﺮس آﻣﺮﯾﮑﺎ از وﻗﻮع اﻧﻘﻼب ﻫﺎي دﻫﻘﺎﻧﯽ ﺑﻮد( ﻣﻄﺮح ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي ﻫﺎي ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ اﻟﮕﻮي ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺣﺎﺻﻞ از ذﻫﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰان ﻏﺮب ﮔﺮا، ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻋﺪاﻟﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ را ﻧﺎﻗﺾ آرﻣﺎن ﻫﺎي ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ، ﺷﺪت ﯾﺎﻓﺖ و اﻵن ﺑﻪ ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﺟﻬﺖ اﯾﺠﺎد ﻣﺸﮑﻞ در ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻣﺒﺪل ﺷﺪه؛ ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﮐﻪ رﯾﺸﻪ ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪه ﻣﺨﺎﻃﺮات اﺧﻼﻗﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺷﻬﺮﻫﺎﺳﺖ. ﺣﺎﺷﯿﻪ ﻧﺸﯿﻨﯽ در اﺻﻞ ﻫﻤﺰاد ﺷﻬﺮﻫﺎي اﻣﺮوزي اﺳﺖ و از وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎي ﺟﺪاﻧﺎﭘﺬﯾﺮ رﺷﺪ ﺷﻬﺮ اﺳﺖ. درآﻣﺪ اﻗﺘﺼﺎدي ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﻧﺸﯿﻨﺎن ﺧﻂ 4 ﺣﺼﺎرﮐﺎذب ﯾﺎ از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﮑﺪي ﮔﺮي، دﺳﺖ ﻓﺮوﺷﯽ، ﻣﯿﻞ ﺑﻪ ﺧﻼف ﻗﺎﻧﻮن و ﻏﯿﺮه راﻫﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﮔﺬران زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ آن ﻣﺘﻮﺳﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ، آﺳﯿﺐ ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در اﯾﻦ ﻣﻨﺎﻃﻖ رو ﺑﻪ اﻓﺰاﯾﺶ اﺳﺖ و از ﺗﻬﺪﯾﺪات ﺿﺪ ﺳﻼﻣﺖ ﺷﻬﺮي ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﺎ ﺧﻮد، ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎي ﻣﻨﻔﯽ و ﻣﺨﺮﺑﯽ را ﺑﺮاي ﺳﻼﻣﺖ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دارد. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ روش ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ اي، اﺳﻨﺎدي، ﻣﯿﺪاﻧﯽ و ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮات ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن اﻣﻨﯿﺘﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ، ﻧﻬﺎﯾﺘﺎً اﯾﻦ ﮐﻪ راﻫﺒﺮدﻫﺎي ﻻزم ﺑﺮاي ﻣﺒﺎرزه و ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﺑﯽ ﻧﻈﻤﯽ و ﻧﺎاﻣﻨﯽ ﻧﺎﺷﯽ از ﺣﺎﺷﯿﻪ ﻧﺸﯿﻨﯽ و ﺑﻪ وﯾﮋه ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺧﺮﯾﺪوﻓﺮوش ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر، ﻧﺰاع ﻫﺎي دﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ و ﺳﺮﻗﺖ و... وﻇﺎﯾﻒ دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎ و ﻧﻬﺎدﻫﺎي دوﻟﺘﯽ در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺣﺼﺎر ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﭘﺪﯾﺪه اي ﮐﻪ اﮔﺮ ﻫﺮﮐﺪام از ﻧﻬﺎدﻫﺎي ﺣﺎﮐﻤﯿﺘﯽ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰ، ﺑﺨﺸﯽ از ﺑﺎر اﯾﺠﺎد آن را ﺑﻪ دوش ﺑﮑﺸﻨﺪ ودر ﻋﻤﻞ، ﻫﺮﮐﺪام دﯾﮕﺮي را در اﯾﺠﺎد آن ﻣﻘﺼﺮ ﻧﺪاﻧﻨﺪ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺗﺎ ﺣﺪودي آراﻣﺶ و اﻣﻨﯿﺖ را ﺑﺮاي ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﻤﻮد و در ﭘﺎﯾﺎن ﺳﻌﯽ در ﺗﺤﻠﯿﻞ و ﺑﺮرﺳﯽ ﻋﻠﻞ و اراﺋﻪ راﻫﮑﺎرﻫﺎي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻧﮕﺮﺷﯽ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ اﻣﻨﯿﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و رواﻧﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ.

no abstract