اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر ناگويي خلقي و نارسايي شناختي در زنان داراي اختلال افسردگي

مقدمه: اختلال افسردگي با پيامدهاي مختلفي مانند ناگويي هيجاني و نارسايي شناختي همراه است كه رفع آن‌ها از اهميت بسزايي برخوردار است. هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن ‌آگاهي بر ناگويي خلقي و نارسايي شناختي در زنان مبتلا به اختلال افسردگي بود. روش: پژوهش حاضر يك مطالعه آزمايشي - تجربي (پيش‌آزمون و پس‌آزمون) با پيگيري يك ماهه بود. جامعه آماري پژوهش، شامل كليه زنان مبتلا به افسردگي (سال ۱۳۹۷) شهر خرمآباد بود. ۳۰ زن مراجعه كننده به كلينيك اعصاب و روان صديق شهر خرم‌ آباد كه طبق تشخيص روان پزشك و مصاحبه باليني پژوهشگر تشخيص افسردگي اساسي دريافت كرده بودند، با روش نمونه ‌گيري هدفمند، به عنوان نمونه پژوهشي انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه ۱۵ نفري آزمايش و گواه تقسيم شدند. براي اندازه‌ گيري متغيرها از پرسشنامه ‌هاي افسردگي بك (BDI-II)، ناگويي خلقي (۲۰-TAS) و نارسايي شناختي (CFQ) استفاده شد. گروه آزمايشي به مدت ۸ جلسه ۲ ساعته، شناخت درماني مبتني بر ذهن ‌آگاهي (MBCT) سگال، ويليامز و تيزدل (۲۰۰۰) را دريافت كردند، در حالي كه گروه گواه هيچ‌گونه مداخله ‌اي دريافت نكردند. براي تحليل داده‌ ها از آزمون كوواريانس چند متغيره استفاده شد. يافته ‌ها: نتايج نشان داد كه شناخت درماني مبتني بر ذهن ‌آگاهي، موجب كاهش ناگويي خلقي و نارسايي شناختي شده است و اين نتايج در مرحله پيگيري نيز حفظ شد (۰/۰۰۰=P). نتيجه ‌گيري: شناخت درماني مبتني بر ذهن ‌آگاهي بر كاهش ناگويي خلقي و نارسايي شناختي زنان دچار افسردگي اثربخش است و مي‌تواند در كنار مداخلات دارويي مورد توجه قرار گيرد.