كاربست نوآوري اجتماعي براي افزايش مشاركت اجتماعي جهت نيل به مرجعيت علمي

هدف: پژوهش حاضر كوشيده است بسته‌اي از راهكارهاي پيشنهادي مبتني بر رويكرد نوآوري اجتماعي را به منظور بهبود مشاركت اجتماعي براي نيل به مرجعيت علم و فنّاوري متناسب با شرايط بومي ايران طراحي كند. روش: پس از استخراج مؤلفه‌هاي ناظر بر مرجعيت علمي و مشاركت اجتماعي از ادبيات دانشگاهي، بيانات رهبري و اسناد سياستي، با استفاده از داده‌كاوي، تحليل مضمون و دلفي فازي، تلاش شد بر اساس روش تحليل گزينه‌هاي راهبردي موقعيت ارتباط ميان مؤلفه‌هاي مورد اجماع خبرگان مشخص شود. سپس متناسب با مؤلفه‌هاي شناسايي‌شده به ارائۀ راهكارهاي مبتني بر رويكرد نوآوري اجتماعي پرداخته شد. يافته‌ها: 40 مؤلفه در قالب پنج بعد ناظر بر مفهوم مرجعيت علمي و 59 مؤلفه در قالب چهار بعد ناظر بر مفهوم مشاركت اجتماعي شناسايي و متناسب با آنها، 10 راهكار مبتني بر نوآوري اجتماعي ارائه شد. نتيجه‌گيري: كاربست نوآوري اجتماعي به عنوان مجموعه فعاليتها و خدمات نوآورانه با انگيزۀ برآورده كردن يك نياز اجتماعي كه همانا بالا بردن سطح مشاركت اجتماعي براي دستيابي به مرجعيت علمي است، به نهادهاي كلان كشور كمك خواهد كرد.