طراحي مدل ارتقاي سرمايه فكري در نظام دولتي ايران

زمينه و هدف: هدف اين پژوهش، طراحي مدل ارتقاي سرمايه فكري در سازمان‌هاي دولتي است. در اين پژوهش، پژوهش‌گر به‌دنبال ارائه مدل نوين در ارتقاء سرمايه فكري در بخش صنعت نفت و شناسايي ابعاد خاص سرمايه فكري بوده و تلاش دارد تا مدلي بومي‌سازي شده و متناسب با نظام دولتي در حوزه سرمايه فكري ارائه كند. روش‌شناسي: مطالعه حاضر به لحاظ فلسفه پژوهش در دسته پژوهش‌هاي مبتني بر الگوي تفسيري وبه‌لحاظ جهت‌گيري مطالعه‌اي كاربردي-توسعه‌اي محسوب مي‌شود. هم‌چنين به لحاظ راهبرد گردآوري داده‌ها، مطالعه‌اي ميداني است. داده‌هاي مورد نياز با استفاده از مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته گردآوري شد. جامعه پژوهش، 6 نفر از متخصصان و مديران خبره صنعت نفت كشور بوده كه براي گزينش آن‌ها از روش نمونه‌گيري گلوله برفي استفاده شد. تحليل داده‌ها با استفاده از رويكرد تحليل تِم نرم‌افزار MAXQDA انجام شد. يافته‌ها: يافته‌ها دربردارنده مدل ارتقاء سرمايه فكري در صنعت نفت است و شامل مؤلفه‌ها، شاخص‌ها و ابعاد سرمايه فكري ست. مبتني بر نتايج حاصل از استخراج تم‌ها يا مضامين اصلي، سازمان‌دهنده و فراگير، سرمايه فكري در اين صنعت دربردارنده 8 بعد است كه در اين ميان دو بعد سرمايه فناوري و سرمايه رقابت‌پذيري به‌عنوان ابعاد خاص و بومي شناسايي شدند. نتيجه‌گيري: مبتني بر نتايج، به‌منظور توسعه و ارتقاء سرمايه فكري در نظام دولتي ايران و به‌طور خاص صنعت نفت كشور مي‌بايست به‌دنبال توسعه اين ابعاد و شاخص‌ها و مؤلفه‌هاي مرتبط با آن‌ها بود.