چندصدايي در متن و ايجاد گفتمان هاي جديد: بررسي رمان طبل حلبي اثر گونترگراس

Heteroglossia in Text and Creation of Novel Discourses: A Case study of Gunter Grass’s The Tin Drum

اين پژوهش از مفهوم چندصدايي باختين و ابهام روايي در رمان طبل حلبي اثر گونترگراس استفاده و امكان ايجاد گفتمان فراداستاني را ارزيابي نموده است. اگرچه نمي توانيم منكر حضور مولف در اثر خويش باشيم، اما آنچه كه در اينجا بيشتر مورد توجه است تعامل ميان اظهارات چندصدايي است كه در سخنان راوي غير قابل باور داستان نمود يافته و به كمك مفاهيم باختيني كارنواله و چندآوايي قابل شناسايي هستند. در اين مطالعه، به چگونگي و ميزان جذب/نفوذ گفتمان «غيرخودي» در گفتمان «خودي» پرداخته شده و بدين ترتيب دنيايي را پيشنهاد نموده ايم كه در آن اظهارات حاشيه اي قادر به تعامل با نيروهاي مردسالارانه مرتبط با فرهنگ سلطه باشند. ما در اينجا ضمن بررسي رمان فوق نتيجه گرفتيم كه پتانسيل نظم گريز و هنجارشكن هر متن روايي نه تنها از درهم تنيدگي كارنواله ي آن با فرهنگ مسلط بلكه از توانايي آن در عبور از قيود فرهنگ سلطه و بازيابي پيوندهاي هم زماني و درزماني خود با ساير فرهنگ ها، خاصه مباني فرهنگي خويش، حاصل شده است. در اين الگو، هويت هاي غيرخودي با قدرت پدرسالارانه گفتمان دارند و در عين حال، اقليم مستقل خويش را بر مبناي الزامات دروني و بيروني خود خلق و تثبيت مي نمايند. هر روايت گرچه به نويسنده آن تعلق دارد و حاوي جهان بيني اوست، اما خواه ناخواه نشانه ها و تعابيري از گفتمان غيرخودي را نيز در خود دارد كه در لايه هاي مختلف داستان قابل بحث و بررسي هستند. اين ويژگي ها كه از متن اقتباس مي شوند، زمينه ساز ايجاد گفتمان هاي فراداستاني (فراتر از ظاهر آن روايت) هستند.

This work is an attempt to investigate the possibility of creating narrative and extra-narrative discourses using Gunter Grass’s The Tin Drum. In this context, through Bakhtin’s heteroglossia and carnivalesque, the ambiguous and irresponsible narrative of the novel’s narrator-cum-protagonist is analyzed. Although it is indisputable that Grass, as the author, is strongly vocalized in his novel in the guise of the story characters, full weight is here given to the heteroglossia produced by unreliability and grotesqueness of the protagonist’s expressions. Besides, this study has examined the method and extent of absorbing the discourse of Otherness into social and historical stylistics of the Self. Besides, it is proposed that any text might be subversive due to its carnival potentialities against logocentric discourses and its ability in breaking cultural barriers and revitalizing its diachronic and synchronic affinities with other subsystems. Therefore, the repressed voices can gain an opportunity for negotiating with patriarchal powers, and more importantly they can reclaim their autonomy by realizing their internal and external requirements. It is hypothesized that different textual utterances – no matter from what system of power they come – enter a nesting, floating, and multilevel matrix of discourse formation that is textually multivalent and contextually generative