تأملاتي پيرامون تمايز باور و پذيرش در معرفت‌شناسي

هدف: هدف محقق در اين مقاله، تحليل و بررسي انتقادي ماهيت باور و نسبت آن با پذيرش، از ديدگاه ون‌فراسن، جاناتان كوهن، آلستون و كلارك بود. ون‌فراسن با تفكيك باور و پذيرش درباره يك نظريه علمي، معتقد است پذيرش به معناي كارامد بودن و باور به معناي احتمال شخصي است. كوهن معناي باور را به گرايش به صدق قضيه و معناي پذيرش را حكم به نسبت موجود در قضيه تحويل برده است. آلستون نيز با پذيرش تمايز باور و پذيرش، مشخصه باور را يقين دانسته، نسبت اين دو مفهوم را با ايمان بررسي كرده است. كلارك نيز با بيان ويژگي‌هايي همچون: امتداد زماني، غير ارادي بودن و مراتب داشتن باور، بر تمايز آن با پذيرش تأكيد دارد. در مجموع، ديدگاهها در خصوص باور، با تمايز نهادن بين پذيرش و اعتقاد، ماهيت باور را بررسي كرده‌اند. روش: اين پژوهش به روش توصيف و تحليل عقلي كوشيده است با مقايسه ديدگاهها در خصوص چيستي باور، فهمي درخور از آن ارائه دهد. يافته‌ها و نتيجه‌گيري: مشخصه و ويژگي‌هاي باور عبارتند از: 1. رويكردي است از ناحيه فاعل شناسا نسبت به قضيه و نيز امور؛ 2. همواره ناظر به صدق است؛ 3. با احتمال سازگار نيست؛ 4. مستقيماً ارادي نيست؛ 5. بين باورهاي مبتني بر حواس و باورهاي مبتني بر ساير منابع باورساز، تفاوت است.