بررسي آثار تسهيلات بانكي بر رشد اقتصادي (رهيافت حالت پايدار)

(The Effects of Banking Facilities on Economic Growth (Steady-State approach

هدف مقاله حاضر بررسي آتار تسهيلات بانكي بر رشد اقتصادي با رويكرد حالت پايدار در مدل هاي رشد اقتصادي است. براي اين منظور از اطلاعات دوره زماني 1396-1370 در اقتصاد ايران استفاده شده است. در اين مطالعه با استفاده از روش گشتاورهاي تعميم يافته (GMM) تاثير تسهيلات اعطايي سيستم بانكي بر ارزش افزوده بخش هاي مختلف اقتصادي بررسي شده است. نتايج بدست آمده از معادلات برآورد شده بيانگر اين بود كه تسهيلات اعطايي تاثير مثبت و معني داري بر بخش هاي اقتصادي داشته است. در اين بين بخش ساختمان و مسكن، خدمات، كشاورزي و صنعت و معدن به ترتيب بيشترين تاثيرپذيري را از تسهيلات اعطايي داشته اند. بنابراين توجه بانك ها به ميزان اثربخشي تسهيلات اعطايي در رشد اقتصادي بخش­هاي مورد نظر وسعي در اولويت قرار دادن اعطاي تسهيلات به بخش هايي كه از اثربخشي بالايي در رشد اقتصادي برخوردارند بايد مورد توجه سياستگذاران قرار گيرد.

The purpose of this paper is to investigate the effect of banking facilities on economic growth with a steady-state approach. The econometric analysis of the paper is based on The Generalized method of Movements (GMM), using data for the period 1991-2017 collected from different data basis. The results show that banking facilities have a positive and significant impact on the economic sectors. Also, results show that the building and housing sectors, services, agriculture and industry, and mining, respectively, have the most affected by the banking facilities. Therefore, the attention of banks to the degree of effectiveness of concessions in economic growth should be addressed by policymakers to prioritize the granting of concessions to those that have a high impact on economic growth.