ساخت حامل نانوليفي پلي‌لاكتيك اسيد حاوي داروي دگزامتازون

دگزامتازون به‌عنوان داروي ضدالتهاب سال‌هاست به شكل‌هاي مختلف مصرف مي‌شود و هنوز يكي از امن‌ترين داروهاي گلوكوكورتيكوئيدي براي درمان بيماري‌هاي مختلف است. به‌سبب وجود طيف گسترده از اثرات جانبي، پيدا كردن يك سامانه رهايشي مناسب براي افزايش اثربخشي و كاهش ميزان دوز مصرفي اين دارو ضروري است. الكتروريسي يكي از روش‌هاي ساخت الياف پليمري است كه به‌دليل توانايي بارگيري داروها و مواد بيولوژيكي مختلف و كنترل رهايش آنها به‌طور گسترده براي ساخت حامل‌هاي دارويي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در اين پژوهش الياف الكتروريسي شده پلي‌لاكتيك ‌اسيد فاقد و حاوي دگزامتازون تهيه شد. براي بررسي تأثير غلظت پليمر بر مورفولوژي، خواص مكانيكي الياف و نمودار رهايش دارو، سه غلظت 10، 14 و 18 درصد وزني/حجمي پليمر تهيه شد. به نمونه‌ها پنج درصد وزني/حجمي دگزامتازون اضافه شد. تصاوير ميكروسكوپي الكتروني روبشي براي به‌دست آوردن ميانگين قطر الياف و ميانگين مساحت حفره‌ها در هر نمونه بررسي شد. در نمونه‌هاي فاقد دارو ميانگين قطر الياف حاوي 10 تا 18 درصد وزني، 63/21 درصد افزايش يافت. در نمونه‌هاي حاوي دارو ميانگين قطر الياف از نمونه 10 تا 18 درصد، 51/19 درصد افزايش يافت. خواص مكانيكي پليمر مورد بررسي قرار گرفت. مدول الاستيك از نمونه 10 درصد تا نمونه 18 درصد، 81/34 درصد افزايش يافت. افزايش 68/021 درصد استحكام نهايي از نمونه 18 درصد نسبت به نمونه 10 درصد ديده شد. رهايش دارو براي نمونه‌هاي الكتروريسي تا هفت روز انجام شد. در نمونه‌هاي 10 و 14 درصد رهايش خطي مشاهده شد. مدل رهايش دارو از نمونه‌ها درجه صفر بود كه با توجه به اينكه اين مدل رهايش دارو در كاربردهاي مختلف دگزامتازون حائز اهميت است، سامانه‌هاي طراحي شده مي‌توانند براي كاربردهاي مختلف دگزامتازون مفيد باشند. بيشترين سرعت رهايش دارو مربوط به نمونه 14 درصد بود (0/044 بر ساعت).