واكاوي جنايت بر ميت از منظر فقه و قانون جزاي ايران

بدون عنوان

در شريعت اسلام آنچه مسلم است، اين است كه جسم انسان پس از مرگ هم داراي احترام است و هرگونه بي حرمتي و جنايت بر جسم انسان مرده، مانند جنايت بر فرد زنده تلقي مي‌گردد. اهميت و ضرورت انجام تحقيق از آنجا مشخص مي‌شود كه در اسلام به حفظ كرامت و احترام به بُعد معنوي انسان بسيار تأكيد شده است. از مهمترين و نابخشوده‌ترين گناهاني كه در آراي فقها و قانون مجازات به آن اشاره شده است، ارتكاب جنايت بر عليه اموات است كه دو بُعد مادي؛ مانند مثله كردن، زنا و لواط و معنوي؛ مانند قذف، توهين و افترا را در بر مي‌گيرد. اين پژوهش با هدف بررسي موارد مشترك و اختلاف نظرات فقها و حقوق دانان قانون جزاي ايران در رابطه با جرائم عليه مردگان، هتك حرمت و ميزان ديه جنايت برميت انجام و در آن به مباني و ادلة احكام جنايت بر ميت در فقه و قانون جزاي ايران پرداخته شده است. با توجه به قاعدة «حرمه الميت كحرمه الحي»، آنچه كه از فقه و قانون مي‌توان استنباط نمود اين است كه قاعدة مجازات‌ها را در مورد مردگان تشديد نموده به گونه‌اي كه براي مرتكبان هتك حرمت ميت علاوه بر ديه، مجازات تعزيري نيز پيش‌بيني شده است. روش به كار برده شده در اين تحقيق، توصيفي و تحليلي مي‌باشد.

no abstract