تأثير ابعاد هويت فردي بر نگرش به ازدواج با ميانجي‌گري مؤلفه‌هاي افق ازدواج در دانشجويان پسر مجرد تحصيلات تكميلي

ازدواج يكي از انتخاب‌هاي مهم و سرنوشت‌ساز هر فرد است. هدف پژوهش، طراحي و تدوين مدل تأثير ابعاد هويت فردي بر نگرش به ازدواج با ميانجي‌گري مؤلفه‌هاي افق ازدواج بود. روش: جامعه آماري اين پژوهش كليه‌ي دانشجويان پسر مجرد مقاطع تحصيلات تكميلي دانشگاه‌هاي استان آذربايجان شرقي مي‌باشد كه نمونه‌اي به حجم 300 نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شد. طرح پژوهش، از نوع تحليل مسير است كه به بررسي اثرات مستقيم و غيرمستقيم ابعاد هويت فردي بر نگرش به ازدواج با ميانجي‌گري مؤلفه‌هاي افق ازدواج مي‌پردازد. ابزارهاي مورد استفاده شامل مقياس نگرش به ازدواج براتن و روزن، پرسشنامه فرايند هويت فردي باليستري و همكاران، مقياس اهميت ازدواج بلت، مقياس سن مورد انتظار ازدواج ويلوغبي و مقياس آمادگي ازدواج جانسونو همكاران مي‌باشند. يافته‌ها: نتايج تحليل مسير نشان داد، مؤلفه عشق هم به صورت مستقيم و هم غيرمستقيم از طريق سه مؤلفه افق ازدواج با نگرش نسبت به ازدواج رابطه دارد. اما مؤلفه‌ي كار فقط به صورت غيرمستقيم و از طريق مؤلفه زمان بندي ازدواج و مؤلفه آمادگي ازدواج با نگرش نسبت به ازدواج رابطه معناداري دارد. از سوي ديگر؛ مؤلفه جهانبيني هم به صورت مستقيم و غيرمستقيم از طريق مؤلفه اهميت ازدواج و مؤلفه آمادگي ازدواج موجب بهبود نگرش نسبت به ازدواج مي‌شود. مؤلفه‌هاي ديدگاه افق ازدواج نيز با به صورت مستقيم با نگرش نسبت به ازدواج ارتباط دارند. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي به دست آمده از تحليل مسير نشان داد مدل ساختاري از برازندگي خوبي برخوردار است و همه‌ي روابط ساختاري مدل نهايي در سطح 0.05 P معنادار مي‌باشد.