يكجانبه گرائي ايالات متّحده و تدابير فراسرزميني و تحريمي آن دولت در تعارض با حقوق بين الملل

با آنكه براساس دكترين جيمزمونرو، رئيس جمهور امريكا در سال 1822، ايالات متحده متعهّد شد در هيچ كشوري مداخله نكند، واقعيّت اينست كه تاريخ ديپلماسي وي مشحون از دخالتهاي متعدّد، ابتدا در كشورهاي همسايه(امريكاي لاتين) و سپس در ديگر قاره‌ها است.با تأسيس سازمان جهاني تجارت و پديده جهاني‌سازي، سياست مداخله‌گرايانه امريكا در زمينه‌هاي اقتصادي جهت پيدا كرد، و روزبروز نيز گسترده‌تر شد. آنچه اين سياست را در سالهاي اخير در عرصه بين‌المللي محكوميت‌پذير مي‌سازد، رويكرد و عملكرد حقوقي آن، با تقنين اصل فراسرزميني و تصويب تحريم‌هاي يكجانبه اقتصادي عليه چندين كشور بويژه دولت ايران مي‌باشد. در پژوهش حاضر، با مروري در تدابير يكجانبه ايالات متحده در سازمان جهاني تجارت، آنچه بيشتر مورد تأكيد قرار مي‌گيرد، عدم مشروعيت تحريم‌هاي يكجانبه در حقوق بين‌الملل است كه ويژگي بارز سياست ايالات متحده در شرايط حاضر مي‌باشد. در اين چهارچوب موضعگيري بين‌المللي دولت ايران در اعتراض حقوقي عليه تحريم‌هاي يك‌جانبه ايالات متحده مورد بحث واقع ميشود. اقدام قضائي دولت ايران، در چهارچوب اقامه دعوي مورخ16 ژوئيه 2018 نزد ديوان بين‌المللي دادگستري منجر به صدور قرار موقّت اين مرجع بين المللي شد. طي اين قرار، قضات ديوان به اتّفاق آراء از ايالات متّحده خواستند كليه موانع تجارت اقلام بشردوستانه با ايران را لغو نمايد. اكنون بايد منتظر صدور حكم نهائي در اين زمينه بود.