محاسبه دماي سطح زمين و استخراج جزاير حرارتي با استفاده از تصاوير ماهواره‌اي لندست8 و الگوريتم پنجره مجزا در شهر اروميه

وضعيت پراكندگي تابش‌هاي حرارتي و ارتباط آن با نوع كاربري‌هاي موجود در شناخت ميكروكليماي نواحي شهري داراي اهميت زيادي مي‌باشد. دماي سطح زمين يكي از پارامترهاي مهم در مطالعات مربوط به تغيير اقليم و برآورد بيلان تابش در مطالعات توازن انرژي مي‌باشد. آگاهي از درجه حرارت سطح زمين جهت انجام فعاليت‌ها و مطالعات علوم زمين، از قبيل تغييرات محيط زيست جهاني و مخصوصا آب و هواي شهري، ضروري است. در اين پژوهش براي تحليل جزاير حرارتي از تصاوير 7.15/2018، 2.24/2019 لندست 8 با سنجنده (OLI و TIRS) و نقشه كاربري اراضي استفاده شده است. پس از اعمال پردازش روي تصاوير، براي محاسبه دماي سطح زمين از روش الگوريتم پنجره مجزا و براي طبقه‌بندي تصاوير از روش حداكثر احتمال استفاده شده است. الگوريتم پنجره مجزا يك ابزاري رياضي است كه با استفاده از اطلاعات زميني، دماي روشنايي سنجنده حرارتي (TIRS)، قابليت گسيلندگي زمين (LSE) و عامل پوشش گياهي سبز جزء به جزء (FVC) به دست آمده از باند چند طيفي سنجنده OLI و دماي سطح زمين را برآورد مي‌كند. تجزيه و تحليل تصاوير در محيط نرم‌افزارهاي ENVI 5.3 و ArcGIS 10.5 انجام گرفته است. نتايج در اين پژوهش نشان داد كه در فصل تابستان، پوشش گياهي كم‌تراكم، مناطق مسكوني، گارگاهي و صنعتي با سطوح نفوذناپذير مانند اسكلت فلزي، آسفالتبتن و آجرآهن داراي بيشترين درجه حرارت و در زمستان بالعكس به غير از پوشش گياهي كم‌تراكم، مي‌باشند و در فصل تابستان و زمستان، پوشش گياهي (فضاي سبز، باغات و كشاورزي و باغ مسكوني) و مناطقي با سطوح آجرچوب و خشتچوب داراي كمترين درجه حرارت مي‌باشند.