ارائه الگوي علّي انعطاف پذيري خيرخواهانه قوانين بر اساس فضاي اخلاقي حاكم بر سازمان و خودارزيابي محوري كاركنان

قانون‌شكني خيرخواهانه، قانون شكني براي ارتقاي منافع سازمان، يك موضوع رو به رشد در چشم‌اندازهاي علمي است. در حقيقت، گسترش اين مفهوم، رفتارهاي مناسب كاركنان را در سازمان به دنبال داشته است؛ بنابراين پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوي علّي قانون‌شكني خيرخواهانه بر اساس فضاي اخلاقي حاكم بر سازمان و خودارزيابي محوري كاركنان صورت پذيرفت. مطالعه حاضر در زمره تحقيقات كاربردي و به لحاظ شيوه اجراي تحقيق، در گروه تحقيقات توصيفي -پيمايشي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل كاركنان شركت برق منطقه‌اي فارس به تعداد 1850 نفر بود. روش نمونه‌گيري به صورت گروهي و حجم نمونه از طريق فرمول كوكران 318 نفر تعيين شد. پايايي ابزار جمع‌آوري داده‌ها با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ ارزيابي شد و روايي آن با استفاده از تكنيك تحليل عاملي، مورد تأييد قرار گرفت. براي آزمون فرضيه‌ها و ارزيابي الگوي پيشنهادي از روش تحليل مسير با استفاده از نرم‌افزار Lisrel 8.8 استفاده شد. نتايج آزمون فرضيه‌ها نشان داد كه فضاي اخلاقي مراقبتي، فضاي اخلاقي ابزاري و فضاي اخلاقي مستقل، تاثير مستقيم و معناداري بر قانون‌شكني خيرخواهانه كاركنان دارند؛ اما ابعاد فضاي اخلاقي مقرراتي و فضاي اخلاقي ضوابط‌مدار به صورت مستقيم بر قانون‌شكني خير‌خواهانه كاركنان تاثير معني‌داري ندارد. خودارزيابي‌محوري كاركنان به عنوان متغير ميانجي، تاثير معناداري بر قانون‌شكني خيرخواهانه دارد؛ همچنين، ابعاد فضاي اخلاقي منجر به توسعه مهارت‌هاي خودارزيابي محوري كاركنان شد.