نقش واسطه‌ا‌ي جهت‌گيري مذهبي در رابطه با نياز به شناخت و تاب‌آوري

هدف اين پژوهش، بررسي نقش واسطه‌اي جهت‌گيري مذهبي در رابطه با نياز به شناخت و تاب‌آوري در قالب مدلي علّي است. بدين‌منظور، 320 دانشجو از دانشگاه فرهنگيان فارس با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از دو پرسش‌نامة نياز به شناخت، جهت‌گيري مذهبي و مقياس تاب‌آوري بزرگسالان جمع‌آوري، و با استفاده از روش تحليل مسير تجزيه‌و‌تحليل شد. يافته‌ها نشان داد كه نياز به شناخت، پيش‌بيني‌كننده مثبت و معنادار (P 0.001) تاب‌آوري است و با جهت‌گيري مذهبي بيروني رابطة منفي و معنادار (P 0.001) و با جهت‌گيري مذهبي دروني رابطة مثبت و معنادار (P 0.001) دارد. جهت‌‌گيري مذهبي بيروني بُعد انسجام خانوادگيِ تاب‌آوري را به صورت منفي و معنادار (P 0.001) و جهت‌گيري مذهبي دروني به طور مثبت و معناداري (P 0.001) ابعاد تاب‌آوري را پيش‌بيني كرد. در نهايت، نياز به شناخت به طور غيرمستقيم با تاب‌آوري رابطه معنادار (P 0.001) داشت.