بنيان‌هاي محافظه‌كارانه در راهبرد سياست خارجي دونالد ترامپ

دونالد ترامپ بحث‌هاي زيادي را دربارۀ معناي واقعي محافظه‌كاري، به خصوص در حوزۀ سياست خارجي آمريكا برانگيخته است. به موازات آن، انديشمندان محافظه‌كار سياست خارجي نيز، در خصوص معقول بودن رويكرد بين‌المللي ترامپ عقايد مختلفي دارند. اين عقايد لزوماً متناسب با دسته‌بندي‌ طيف‌هاي محافظه‌كار در آمريكا نيستند. بر همين اساس و براي روشن شدن اين مسأله، مقالۀ حاضر به اين پرسش پرداخته است كه «بازتاب مكتب محافظه‌كاري بر سياست خارجي دونالد ترامپ، اساساً ناظر به چه سياست‌ها و اقداماتي بوده است و خطوط اقدام و اصول بنيادين آن بر چه پايه‌هايي استوار است». در مقام فرضيه و پاسخ، اشاره مي‌شود كه سياست خارجي ترامپ، الگويي جديد از محافظه‌كاري را در پرتو تجميع دو طيف «محافظه‌كاري ملي‌گرايانه» و «محافظه‌كاري واقع‌گرايانه» ارائه و نمايندگي مي‌كند كه از لحاظ فلسفي، روانشناساني و سياسي «محافظه‌كار» است؛ يعني به دنبال آن است كه چيزي واقع‌گرايانه (برتري نظامي و پايگاه توليدي) و آرمان‌گرايانه (حق حاكميت و استثناگرايي) را حفظ و تقويت كند و همزمان، بر راهبرد «اول آمريكا»، نفي مسئوليت‌هاي بين‌المللي، كاستن از تعهدات نظامي در قبال متحدين و كاربستِ يك‌جانبه‌گرايي پايبند بماند. در اينجا ابعاد اين موضوع به روش كيفي تحليلي مورد واكاوي و تجزيه تحليل قرار گرفته است.