كاربرد مفاهيم گراف و حداقل ـ هزينه در توسعه شبكه‌ فضاي سبز شهري و بهبود پيوستگي اكولوژيكي سيماي سرزمين (مطالعه موردي: كلان‌شهر تبريز)

از جمله چالش‌هاي اساسي پيش‌روي شهرها به عنوان پيچيده‌ترين سيماهاي سرزميني، افزايش جمعيت و مصرف زمين و به دنبال‌ آن تغييرات كاربري اراضي و تكه‌تكه‌شدگي زمين‌هاي شهري، به ويژه فضاهاي سبز و اكولوژيك مي‌باشد؛ كه علاوه‌ بر كاهش پيوستگي اكولوژيكي سيماي سرزمين و به خطر انداختن سلامت اكوسيستم‌ها، كيفيت زندگي شهروندان را نيز تحت الشعاع قرار داده است. لذا پژوهش حاضر با هدف ارزيابي و ارتقاء پيوستگي اكولوژيكي شهر تبريز با استفاده از مدل‌سازي شبكه‌هاي اكولوژيك شهري تدوين گرديده است. ابتدا وضعيت پيوستگي اكولوژيكي شهر تبريز با استفاده از شاخص‌هاي پيوستگي (Cohesion و IIC) و نرم‌افزارهاي Fragstats و Conefor مورد ارزيابي قرار گرفت. هر دو شاخص ضمن سنجش پيوستگي اكولوژيكي سيماي سرزمين، مهم‌ترين لكه‌هاي سبز كلان‌شهر تبريز را هم اولويت‌بندي نمودند. در نهايت با در اختيار داشتن مهم‌ترين لكه‌هاي سبز و نقشه كاربري اراضي، كريدورهاي بهينه بر اساس لايه مقاوت سيماي سرزمين و تكنيك‌هاي گراف و حداقل هزينه و با استفاده از نرم‌افزار Linkage Mapper تهيه گرديد. نتايج اين تحقيق نشان‌ مي‌دهد كه با به‌كارگيري اصول اكولوژي سيماي سرزمين و مفاهيم موجود در تئوري‌هاي گراف و حداقل هزينه در كنار هم مي‌توان به شبيه‌سازي و تجزيه و تحليل شبكه‌هاي اكولوژيك و در نتيجه توسعه مطلوب شبكه‌هاي سبز شهري اقدام نمود.