طراحي محيطي محله امن با رويكرد ارتقاي امنيت اجتماعي (نمونه موردي: شهرك انديشه اردبيل)

هدف پژوهش بررسي امنيت محله هاي شهري با در نظر داشتن شاخص هاي طراحي محيطي مي باشد. مخصوصاّ محله هاي جديد به عنوان يكي از شاخص ترين فضاهاي شهري كه اصول طراحي شهري در اين فضاها رعايت شده است. در واقع هدف اصلي در اين تحقيق دست يابي و تدوين اصولي است كه براي طراحي فضاهاي شهري در راستاي ارتقاي امنيت اجتماعي لازم ميباشد. بدين منظور در ابتدا به تعاريف، معاني و مفاهيم مرتبط با موضوعات جامعه شناسي شهري از ديدگاه صاحب نظران بومي و غير بومي پرداخته شده. در ادامه به بررسي حاشيه نشيني شهري و نحوه ايجاد شهرك هاي جديد پرداخته و سپس با بررسي نمونه هاي داخلي و خارجي، ويژگي ها و اصولي كه از اين نمونه ها استخراج شده و با استفاده از مطالعات اسنادي شرايط و وضعيت امنيت اجتماعي اردبيل مورد مطالعه قرار گرفته، سپس به بررسي الگوهاي كالبدي، عملكردي و رفتاري مي پردازيم. براي آگاهي از ديد گاه هاي مردم نسبت به نحوه حضور در فضاهاي شهري و كيفيت اين فضاها در اردبيل از روش پرسش نامه استفاده شده است. پس از احصاء معضلات و آسيب هاي اجتماعي محله و با عنايت به مباني نظري گردآوري شده براي ارائه بهترين گزينه در راستاي توليد برنامه راهبردي در جهت حل مسأله و پاسخ به فرضيه هاي پژوهش و كاهش آسيب هاي اجتماعي محله، از روش «ماتريس تهديدات، فرصت‌ها، نقاط ضعف و نقاط قوت» بهره برده ايم.