بررسي وضعيت اقتصادي و اجتماعي زنان سالمند ايراني بر اساس آمارهاي رسمي و الزامات سياستي مبتني بر پيش بيني هاي آينده‌نگرانه جمعيتي

مقدمه: به دليل بالاتر بودن اميد زندگي زنان نسبت به مردان، تعداد زنان سالمند به نسبت قابل توجهي بيشتر از تعداد مردان سالمند است كه اين مسئله تحت عنوان زنانه شدن سالمندي شناخته مي شود. هدف مطالعه حاضر شناخت وضعيت اقتصادي و اجتماعي زنان سالمند ايراني و الزمات سياستي با توجه به آمارهاي رسمي و سناريوهاي آينده‌نگرانه جمعيت است. مواد و روش كار: در اين مطالعه به منظور شناخت وضعيت اجتماعي و اقتصادي زنان سالمند در كشور ايران، از پردازش داده‌هاي سرشماري 1395 و ساير آمارهاي رسمي استفاده شده است. همچنين با توجه به پيش بيني هاي آينده‌نگارانه جمعيتي وضعيت زنان سالمند ايراني در چشم‌انداز 1430 مورد واكاوي قرار گرفته است. يافته ها: بر اساس پردازش آمارهاي رسمي مي‌توان گفت زنان سالمند كشور حدود 9/5 درصد از كل جمعيت زنان كشور را شامل مي شوند (كه انتظار مي‌رود بر اساس پيش‌بيني پيش بيني محتمل آينده‌نگرانه جمعيت اين درصد به حدود 32/7 درصد در افق چشم‌انداز 1430 افزايش يابد). 99/72 درصد از زنان سالمند در خانوارهاي معمولي زندگي كرده و 44 درصد آنها باسواد بوده اند كه 50 درصد از آنها سوادشان در سطح ابتدايي است. ميزان مشاركت اقتصادي زنان سالمند 6 درصد و نرخ بيكاري آنان 1/8 درصد است. 43/3 درصد از ايشان همسران خود را از دست داده اند و 24 درصد از زنان سالمند به تنهايي زندگي مي كنند. همچنين 39/7 درصد از زنان سالمند سرپرست خانوارهايي بودند كه در آن زندگي مي كردند. نتيجه گيري: آمار بالا و روبه افزون زنان سالمند خود سرپرست از مهمترين يافته هاي تحقيق حاضر است كه لزوم سياستگذاري‌هاي اجتماعي و فرهنگي و منابع در اختيار آنها بيش از هر زماني با توجه به تحولات پيشرو احساس مي‌شود.