كلام الاهي از منظر ابوالحسن اشعري و محمدحسين طباطبايي

كلام الاهي يكي از مسائل مهم، درازدامن و بحث‌برانگيز در ميان مذاهب اسلامي است. انديشمندان مسلمان تفاسير مختلفي از اين مفهوم و كيفيت اتصاف خدا به كلام مطرح كرده‌‌اند. اين پژوهش به صورت تطبيقي آراي ابوالحسن اشعري و محمدحسين طباطبايي درباره كلام الاهي را بررسي مي‌كند. هر دو شخصيت خدا را متكلم مي‌دانند، ولي هر يك تفسير متفاوتي از كلام الاهي دارند. ابوالحسن‌ اشعري كلام الاهي را از مقوله كلام نفساني مي‌داند و آن را كلام ذاتي خدا و وصفي قديم معرفي مي‌كند. طباطبايي مفهومي متفاوت و موسّع از «كلام» مطرح مي‌كند و آن را به تمام اموري كه كاشف مقاصد الاهي باشد توسعه مي‌دهد. كلام الاهي از منظر طباطبايي داراي مراتب و مصاديق بسيار است. بر اين اساس تمام آفرينش، كه با كلمه وجودي «كن» پديد آمد، كلام خداوندي است و نزول وحي بر پيامبران، مرتبه و مصداق ديگري از كلام است.