رابطه انسان كامل با «اسم اعظم»، «جلاء و استجلاء» و «كون جامع»: بررسي انديشه عرفاني امام خميني

بحث از «توحيد» و «انسان كامل» دو محور اصلي عرفان اسلامي را تشكيل مي‌دهد. اين دو مفهوم نسبت تنگاتنگ و نزديكي با يكديگر دارند، به گونه‌اي كه براي رسيدن به توحيد، بحث از انسان كامل ضروري است. بررسي رابطه «انسان كامل» با ساير اصطلاحات عرفاني يكي از راه‌هاي درك بهتر مفهوم «انسان كامل» محسوب مي‌شود. در اين مقاله به روش تحليلي و با هدف آشنايي بيشتر با جايگاه حقيقي انسان كامل در عالم هستي و نيز تبيين بخشي از انديشه عرفاني امام خميني، رابطه و نسبت انسان كامل با سه تعبير كليدي «اسم اعظم»، «جلاء و استجلاء» و «كون جامع» بررسي خواهد شد. در نهايت روشن مي‌شود كه از نظر وي رابطه انسان كامل با اسم اعظم، رابطه ظاهر و مظهر، با جلاء و استجلاء، رابطه تجلي و متجلي، و با كون جامع، رابطه عينيت است و هر كدام تعبيري از ديگري به شمار مي‌آيد.