بررسي عوامل مؤثر بر رفتارهاي سازگاري كشاورزان با تغييرات اقليمي در استان زنجان

اهداف: تغييرات اقليمي روي بخش كشاورزي تاثيرات قابل توجهي گذاشته است وكشاورزان عكس العملهاي متفاوتي در اين زمينه دارند. هدف اين تحقيق توصيفي همبستگي شناسايي راهكارهاي سازگاري مورد استفاده و عوامل مؤثر بر رفتار كشاورزان در اين زمينه مي باشد.مواد و روش ها: اين تحقيق كاربردي و به روش توصيفي همبستگي بود و جامعه آماري آن كليه كشاورزان استان زنجان بودند كه با استفاده از جدول نمونه‌گيري كرجسي و مورگان 393 نفر مشخص و از طريق روش نمونه‌گيري چندمرحله‌اي تصادفي انتخاب و مطالعه شدند.يافته ها:  نتايج نشان داد ميزان استفاده كشاورزان از 14 راهكار مرتبط با سازگاري بيشتر از حد متوسط و در 15 راهكار ديگر، كمتر از حد متوسط مي‌باشد و ميزان استفاده 79.1 درصد كشاورزان از راهكارهاي سازگاري در حد متوسط بود. ضريب همبستگي نشان داد كه بين متغيرهاي ادراك اقليمي، دوره آموزشي شركت كرده، دانش سازگاري، توان تأمين اعتبارات، درآمد غير كشاورزي، درآمد كشاورزي، مساحت زمين ديم، مساحت زمين آبي، دسترسي به نهاده‌ها، استفاده از منابع اطلاعاتي، سرمايه اجتماعي، مواجهه با پيامدهاي تغيير اقليمي، تجربه كشاورزي، تعداد اعضاي خانوار و كيفيت خاك مزرعه با به‌كارگيري راهكارهاي سازگاري توسط كشاورزان رابطه مثبت و معني‌داري وجود دارد. رگرسيون خطي چندگانه نيز نشان داد كه دسترسي به نهاده‌ها، استفاده از منابع اطلاعاتي، مساحت زمين آبي، سرمايه اجتماعي، دوره آموزشي شركت كرده، مواجهه با پيامدهاي تغيير اقليمي و مساحت زمين ديم 51.4 درصد از تغييرات رفتار سازگاري كشاورزان را تبيين مي‌كنند.نتيجه گيري: اين تحقيق نشان داد كه هر چقدر كشاورزان داراي سرمايه انساني، اجتماعي، فيزيكي بالاتري بودند و در سالهاي اخير بيشتر تحت تاثير تغييرات اقليمي بودند، از راهكارهاي سازگاري استفاده بيشتري مي كنند. پيشنهاد مي شود كه برنامه ريزي بيشتري در راستاي افزايش سرمايه انساني و اجتماعي كشاورزان و نيز آگاه سازي كشاورزان در خصوص تاثيرات بلندمدت تغيير اقليم بر بخش كشاورزي صورت بگيرد.