بررسي اثر تحولات جمعيتي كشور بر پايداري مالي سازمان تامين اجتماعي با رويكرد خودرگرسيون با وقفه‌هاي توزيعي

بدون عنوان

پديده كاهش جمعيت و سالمندي آن نه تنها متغيرهاي اقتصادي را تحت تاثير قرار مي­دهد، بلكه منجر به افزايش مخارج و ناپايداري مالي در صندوق­هاي بازنشستگي مي­گردد. از اين رو، پژوهش حاضر به بررسي تاثير تحولات جمعيتي بر شاخص پايداري مالي در سازمان تامين اجتماعي ايران پرداخته است. براي نيل به اهداف پژوهش، اطلاعات آماري مربوط به متغيرهاي پژوهش طي دوره زماني 2017-1980 از سايت­هاي سازمان ملل متحد و سازمان تامين اجتماعي ايران گردآوري شد. سپس الگوي پژوهش با استفاده از روش اقتصادسنجي خودرگرسيون با وقفه ­هاي توزيعي (ARDL) برآورد گرديد. يافته­ هاي پژوهش نشان مي­دهد كه متغير­هاي اندازه جمعيت و شاخص نسبت پشتيباني سازمان تاثير مثبت بر پايداري مالي سازمان در دوره كوتاه­مدت و بلندمدت دارند. همچنين تاثير متغيرهاي اميد به زندگي و وابستگي جمعيت بر شاخص پايداري مالي سازمان در دوره كوتاه­مدت و بلند­مدت منفي مي­باشد. اين پژوهش، از يك طرف دنبال نمودن سياست­هاي افزايش جمعيت در كشور توسط نهاد­هاي ذيربط و از سوي ديگر انجام اصلاحات پارامتريك و سيستماتيك در سازمان بازنشستگي تامين اجتماعي را راهكار پايداري مالي در شرايط بروز پديده سالخوردگي جمعيت پيشنهاد مي­نمايد.

no abstract