تاثير برنامه هاي منتخب تمريني بر سرعت عكس العمل ساده و انتخابي دانش آموزان كم توان ذهني آموزش پذير مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي

هدف تحقيق تاثير برنامه‌هاي منتخب تمريني بر سرعت عكس العمل ساده و انتخابي دانش آموزان كم توان ذهني آموزش پذير مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي را بررسي‌مي‌كند. تحقيق حاضر نيمه تجربي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با دو گروه آزمايش و كنترل است؛ جامعۀ آماري آن تمام دانش‌آموزان دختر 10 تا 14 سالۀ شهر اروميه با تشخيص اختلال DCD در مدرسه استثنائي بودند. از بين آنها 30 دانش‌آموز به صورت تصادفي ساده (باملاحظه كردن معيارهاي ورود به تحقيق) انتخاب و به صورت تصادفي‌ساده به دو گروه 15 نفري تقسيم شدند. ابزار گردآوري داده‌ها، شامل اندازه‌گيري سرعت عكس‌العمل از طريق دستگاه سنجش سرعت عكس‌العمل ساخت شركت ساتراپ بود؛ در اين تحقيق سرعت عكس‌العمل سادۀ ديداري، انتخابي و سادۀ شنيداري در دو مرحله از آزمودني‌ها گرفته شد. روش انجام پژوهش بدين صورت بود كه بعد از گردآوري داده‌هاي مربوط به پيش‌آزمون، گروه تجربي، با توجه به پروتكل تمريني منتخب، در 12 جلسه تمرين يك ساعته شركت كردند. بعد از انجام تمرين، مجددا آزمون‌هاي مورد نظر از هر دو گروه تكرار گرديد. براي تحليل داده‌هاي تحقيق از آمار توصيفي (ميانگين، انحراف استاندارد، واريانس) و استنباطي (شاپيروويلكز و تحليل كوواريانس) استفاده گرديد. يافته‌ها نشان داد تمرين‌هاي منتخب به مدت 12 جلسه باعث بهبود معنادار در سرعت عكس‌العمل ساده‌ٴ ديداري (3.811=p= 0.035,f)؛ انتخابي ديداري (4.126=F،p=)؛ و ساده‌ي شنيداري (4.380=p=0.023,f) شدند. نتيجه‌اي كه از تحقيق حاضر گرفته مي‌شود اين است كه برنامه‌هاي تمريني منخب بر سرعت عكس العمل ساده وانتخابي ديداري و ساده شنيداري در كودكان داراي اختلال هماهنگي رشدي تاثير مثبت و معنادار دارد.